Het is nu al bijna 1 jaar dat we leven met Covid-19, dat we te dealen hebben met de maatregelen die er genomen worden om dit virus de baas te worden. Iedereen heeft er zijn eigen ideeën over wat er aan de hand is,wat er wijsheid is, wat wel en niet zou moeten mogen, zo veel mensen zoveel meningen zoals met zo zoveel. Sinds dit weekend is er zelfs een avondklok. Iets wat wij in Nederland eigenlijk sinds de oorlog niet meer kennen. Iets wat mijn generatie zeker niet mee gemaakt als ze altijd in Nederland hebben gewoond. Zelf heb ik er zoals ik al in mijn corona blog schreef niet echt moeite mee. Ik ben al weken voor 21:00 binnen. Laatste keer dat ik in de avond weg ben geweest is al weer begin december geweest denk ik. Bijna niet voor te stellen als ik mezelf bedenk hoe ik tot een jaar geleden nog mijn leven had ingedeeld. Ik ging naar de Raadsessies, Raadsvergaderingen, Fractievergaderingen, Theater, uitjes met collega's, ging op stap of op bezoek bij vrienden en ging in de avond nog even naar de sportschool. Ik snap dat voor sommige mensen de avond klok voelt als een inperking van de vrijheid, nog meer dan dat we dit afgelopen jaar al in hebben moeten leveren. dat dit de drempel is snap ik ook en ik vind ook dat daar naar geluisterd moet worden. Ik vraag me soms ook echt oprecht af of al die maatregelen die uiteraard de zorg ontlasten niet op een ander vlak zoveel schade veroorzaken dat daar ook mensen door eronder door gaan. Ik verwacht echt dat de kosten voor gemeenten en zorgverzekeraars gaan oplopen vanwege mensen die het psychisch en/ of financieel allemaal niet meer aan kunnen. Ik kan niet in een glazenbol naar de toekomst kijken en dat kan niemand, konden we dat maar. Dan was het allemaal een stuk eenvoudiger.
Maak jouw eigen website met JouwWeb