Kinderen de dupe van strenge Lockdown

In ons gezin proberen we die spanning weg te halen door een extra spelletje te spelen, wat extra te gaan wandelen, of te wel wat vaker te doen wat we normaal ook al zouden doen. Maar wat als het normaal is geworden in een gezin om stress af te reageren met geweld? En geloof me de stress is in veel gezinnen hoger geworden. Waar het hier in huis alleen het feit is dat het soms lastig is om school en werk te combineren is er in veel gezinnen nog veel meer aan de hand. Denk aan onzekerheid over het inkomen, ziekte en wie weet wat nog meer. De boog komt meer en meer gespannen te staan. De gemoederen lopen op. As ik dan lees hoe dit jonge mannetje al het vertrouwen kwijt is in volwassenen, als ik lees hoe hij hysterisch wordt ipv zich geborgen te voelen dan huilt ook mijn moeder hart. Helaas zijn de veroorzakers van dit geweld vaak zelf ook slachtoffer geweest. 

Opgroeien in stress door huiselijk geweld, armoede of andere oorzaken heeft effect op de ontwikkeling van onze executieve functies. Of te wel de door onze hersenen aangestuurde acties. Kinderen die opgroeien in dit soort situaties laten een andere ontwikkeling van hun brein zien. Zij zullen zelf minder instaat zijn om hun impulsen te beheersen, ze zijn vaak minder goed in staat om te plannen, organiseren en ze zijn minder flexibel. Als we dat allemaal in ogenschouw nemen dan is het dus juist voor die groep kinderen die altijd al zwaar geraakt worden tijdens deze lockdown alleen nog maar zwaarder. Hun ontwikkeling komt nog meer in het gedrang. Deze gezinnen hebben hulp nodig. Zowel de daders als de slachtoffers. Ja de daders moeten aangepakt worden maar ze hebben ook hulp nodig. Ze moeten leren hun impulsen te beheersen, hun woede, stress op een andere manier kwijt raken. Maar zolang de kinderen niet naar school toe komen zal de opgelopen huiselijk geweld niet zichtbaar worden. Valt het de buren misschien wel op? durven die er wel wat aan te doen. Er is een mediacampagne opgericht maar ik vraag me oprecht af of hierdoor mensen het eerder herkennen en als ze het al herkennen er iets tegen durven te doen. Ik snap echt dat er maatregelen nodig zijn om het coronavirus dat de hele wereld teistert terug te dringen, maar ik vind wel dat de maatregelen waarbij zelfs de scholen gesloten zijn boven proportioneel zijn. Al zou het maar zijn dat ieder kind minimaal 2 dagen in de week naar school zou mogen komen zodat de bezetting op scholen laag zijn. Ik ben geen expert in wat er moet gebeuren om het virus terug te dringen maar dit soort verhalen die we in het artikel lezen staan niet op zich zelf. En als ik dan lees dat de kans klein is dat er versoepelingen komen en dat scholen dus langer gesloten zullen gaan blijven dan huilt mijn moeder hart voor al die kinderen die nog langer in die zwarte zware situatie moeten leven, die nog langer de persoonlijk boksbal zijn van iemand die juist een troost zou moeten zijn. Ik zou willen dat we al die kinderen een beschermde plek zouden kunnen geven, maar laten we ook de mannen en vrouwen van alle andere leeftijden, die slachtoffer zijn van huiselijk geweld niet vergeten. Laten we hopen dat deze ellende snel voorbij is en dat er enige rust gaat terug keren in deze gezinnen. Dat kinderen, mannen, vrouwen die hier slachtoffer van zijn het vertrouwen krijgen dat er hulp voor ze is.