Dag 33 t/m 42; Er is nu zelfs een avond klok

Ik kan nu natuurlijk uitgebreid gaan vertellen hoe mijn week is geweest en dat zal ik voor een deel ook echt wel doen maar ik wil vooral even stil staan in wat voor bizarre tijd we nu eigenlijk zitten.

Kinderen mogen niet naar school, om 21:00 moet iedereen die niet voor werk of uitlaten van de hond naar buiten hoeft, binnen blijven, we dragen een mondkapje in winkels en andere openbare gebouwen, we mogen elkaar geen hand geven, niet knuffelen en ga zo nog maar even door. Ja het is een vreemde tijd. Wie mij 12 maanden geleden zou hebben gezegd hoe de dag van vandaag eruit zou zien zou ik niet hebben geloofd. Die had ik voor gek verklaard en gevraagd omzichtig even bij de huisarts na te gaan laten kijken. Net als vele mensen op de hele wereld met mij hoop ik dat we ergens in de loop van dit jaar langzaamaan weer een beetje richting normaal kunnen gaan. Dat elkaars hand vast houden, een knuffel geven, elkaars hele gezicht kunnen zien in de winkels weer normaal zal zijn. Maar daarvoor moeten we het allemaal wel een beetje doen zoals van ons wordt gevraagd. En ik snap dat voor de een dat meer aanvoelt als een opoffering dan voor de ander. Ik zie het ook hier in huis. Elina heeft eigenlijk helemaal geen last van de situatie. Die kan er prima mee omgaan. Vermaakt zich goed, zit goed in haar vel, is eigenlijk een heel normale beginnende puber maar dat is ook alles. Zet daar een Lorenzo naast die opstagnaat is, nog sneller boos dan anders, verdrietig met tijd en wijlen en hij zit echt niet lekker in zijn velletje. Het vraagt veel van onze tijd en energie om hem vrolijk te houden, om hem überhaupt blij te houden in het leven op dit moment. Dat is zwaar om te zien en maakt mij als moeder soms radeloos. Ik kan zijn boze buien die echt extreem kunnen zijn niet goed keuren maar ik wil hem ook begrijpen, ik wil ook begrip hebben voor de machteloosheid, de boosheid en het verdriet die hij voelt. Dat botste soms ontzettend met elkaar. En als dan blijkt dat hij zijn schoolwerk niet maakt omdat hij het allemaal maar onzin vind dat hij niet naar school mag maar wel stom schoolwerk moet maken kan ik hem dat ergens ook niet helemaal kwalijk nemen maar moet ik toch met hem de strijd aan gaan omdat zelfde schoolwerk te maken. Want hoe stom ook, het hoort er toch echt bij dat het wel moet.

Ondertussen moet er ook nog iets voor werk gedaan worden. En wat ben ik blij met mijn werkgever die alle begrip heeft voor het feit dat mijn projecten nu enigszins uit de pas lopen, dat ik niet de tijd kan besteden aan mijn werk die ik zou willen. Rick is gewoon op kantoor want dat kan ook niet anders gezien zijn werk, maar dat betekend dat die strijd en die extra aandacht die er nodig is wel van mij moet komen. Ik heb eerder nog wel uren dan in de avond in gehaald, maar eerlijk gezegd dat is niet vol te houden. Je kan niet overdag de juf spelen en wat werken tussen door en dan in de avond verwachten dat je nog energie hebt om geconcentreerd aan je werk te gaan. Dus moet het werk helaas even op een lager pitje. Daarnaast hadden we deze week ook weer afspraken bij Fibbe voor Lorenzo. Ik hoop echt dat zij hem kunnen helpen om beter om te gaan met zijn woede. Leren herkennen waar het vandaan komt en dan hoe hij dat beter kan verwerken dan door te gaan schreeuwen, stampen, met deuren te slaan en ga zo maar door. Het is ook voor hem zelf zo ontzettend lastig. Gelukkig mag hij sinds deze week ook in de ochtend 1 tot 2 uurtjes naar school komen als hij daar behoefte aan heeft. Daar heeft hij nu 2 keer gebruik van gemaakt en dat is hem goed bevallen en ik merk dat hij daardoor iets vrolijker is. Dus ben blij dat school dit hem heeft aangeboden. 

Voor mijn eigen ontspanning heb ik deze week ook best wel goed gezorgd gelukkig. Vrijdag samen met collega/ vriendin Josine heerlijk gewandeld hier door de parken en daarna online via Zoom eindelijk bijna de hele vriendengroep weer gesproken. Ook al was het niet fysiek het was zo fijn iedereen weer even te zien. Zaterdag aan het eind van een zeer drukke dag heerlijk ontspannen in bad en daarna Wie is de Mol gekeken. En gisteren de laatste Kei Tof stenen afgemaakt zodat ik die vandaag ergens kan gaan laten zwerven. Dat is toch echt wel een leuke nieuwe hobby en de lieve reacties op FB van mensen die ze gevonden hebben is ook erg leuk. Maar goed het is nu al bijna 8:30 dus ik ga kijken of Lorenzo al klaar zit voor zijn les en zelf ook maar eens aan het werk.