Dag 26 t/m 32; De week vloog verbij en ons oude huisje is overgedragen.

Ik ga echt niet de hele week dag voor dag vertellen. Dat zou ook een beetje erg saai zijn. Als ik deze week echt heel kort zou samen vatten zou het er zo uit zien:

- Kei Tof (Velsen)/ wandelen
- Dieren voeren
- Thuis-school/werken
- Overdracht vd Zwaagstraat 20

Maar goed dat is misschien wel heel erg kort samengevat haha.

Eerst dat Kei Tof (Velsen) en dieren voeren maar eens uitleggen. Vanaf vorige week donderdag werd het eindelijk wat beter weer. Niet dat het helemaal niet meer geregend heeft maar er waren genoeg fijne momenten waarop er gewandeld kon gaan worden. Nu wij dicht tegen drie grote Landgoederen aan wonen waar het heerlijk wandelen is krijg ik de kinderen ook gemakkelijker mee voor een wandeling. In Velserbeek staan daarnaast ook verschillende dieren in weides. Schapen, Hertjes, Ezels, vijver met eenden en ganzen en een vogel voliere. Dus van de week speciaal voor de dieren gezond voer gehaald zoals granen voor de eendjes, wortels en gourgette voor de hertjes en schaapjes en alles wat we van de groente afhalen tijdens het eten bereiden wordt ook meegenomen voor de dieren. Je merkt wel dat door de lockdown er veel mensen wandelen en eten mee nemen voor de dieren. Ze krijgen zoveel dat ze niet altijd meer trek hebben in het eten wat je mee hebt genomen. Tijdens de wandeling van vrijdag kwamen we een leuk beschilderde steen tegen die in een boomlag verstopt. Op de achterkant stond dat je hem mee mocht nemen of opnieuw verstoppen. Nou de kinderen vonden hem te leuk om te verplaatsen dus hij moest mee naar huis. Doordat we nu wisten dat we deze stenen tegen konden komen werd de rest van de wandeltocht goed gespeurd en zo werd er nog 1 gevonden. 

Op facebook heb je meerdere groepen Kei Tof misschien ook wel van je eigen woonplaats. Maar ik heb me in ieder geval aangemeld bij Kei Tof de landelijke pagina en Kei Tof Velsen. Wat bleek er zouden er nog veel meer verstopt liggen en ook op andere dagen werden er wel verstopt. Zo hebben we deze week behoorlijk wat verschillende stenen gevonden. Inmiddels bestaat de gevonden collectie al uit 12 stenen.

Maar het is natuurlijk ook heel erg leuk om er zelf te maken. Dus werd er ook druk gezocht naar stenen die ze zelf konden gaan versieren. En de eerste reeks van ongeveer 16 stenen hebben we al verstopt en hebben via FB al berichten gezien van mensen die er blij mee zijn. Gisteren tijdens onze eigen wandeling kwamen we zelfs een gezin tegen die op dat moment een steen van Lorenzo net had gevonden en het meisje was helemaal gelukkig met de Pinguin die Lorenzo daar op had gemaakt. Eigenlijk net zo blij als hij was geweest met het vinden van de Pinguin stenen in ons eigen dorpje.

Het thuiswerken was deze week toch echt wel lastig. Met name Lorenzo heeft gewoon echt veel meer aandacht van mij nodig. Niet omdat hij moeite heeft met zijn schoolwerk, daar hoef ik hem eigenlijk niet mee te helpen maar als hij klaar is met zijn schoolwerk dan verveeld hij zich. Hij is vaak al om 10:00 klaar met al zijn schoolwerk en dan vraagt hij mijn aandacht. Ik probeer wel steeds leuke dingen te verzinnen die hij kan doen zoals dat beschilderen van de stenen, zakdoeken betekenen met textielstiften etc. maar dan nog merk je dat hij meer behoefte heeft. Hij mist zo overduidelijk zijn structuur van school. Ik heb dat ook even kort besproken bij zijn begeleider vanuit Fibbe. Daar hebben we momenteel onderzoeken lopen om te kijken wat zijn inteligentie niveau is maar ook hoe wij hem kunnen helpen beter met zijn boze buien om te gaan. Hij kan zo snel boos worden om eigenlijk helemaal niets en daar heeft hij en zijn omgeving dan last van. Vaak lijkt het dan ook dat ij vooral heel erg boos is op zich zelf maar hij reageerd het wel af op iedereen. Hij zou ook in de klas geobserveerd gaan worden maar ja dat kan nu natuurlijk niet plaats vinden dus hopelijk kan dat snel als nog. Want deze week werd duidelijk dat er voor de basisscholen nog minimaal 1 week bij de lockdown komt en voor de overige zaken nog langer zelfs. Hopelijk blijft het bij die ene week extra maar ik ben er nog steeds bang voor dat pas na de voorjaarsvakantie de kinderen weer echt naar school zullen gaan mogen. Dat betekend dus ook dat ik af en toe overdag maar even mijn werk aan de kant leg om aandacht te geven aan de kinderen en dat als ik dan in de avond nog energie heb ik dan met mijn werk aan de slag ga. 100% inzet voor werk is niet mogelijk op het moment maar probeer er toch zo dicht mogelijk tegen aan te zitten.

En tja gisteren was het dan zo ver; de overdracht van ons oude huisje. Het huis waarin wij met veel liefde hebben gewoond. Waar ik in 2003 voor het eerst binnenstapte toen het nog van Rick zijn ouders was. Toen Henk nog leefde en ik nog niet wist dat nu ruim 17 jaar later wij als eigenaren van het huis afscheid zouden moeten gaan nemen. Toen ik nog niet wist dat Rick en ik zouden gaan trouwen en kinderen zouden gaan krijgen. Pril was onze liefde toen nog. Het huis wat wij in 2007 van mijn schoonmoeder hebben gekocht omdat zij na het overlijden van mijn schoonvader in 2004 steeds meer moeite had om alles te kunnen blijven betalen en het onderhoud al helemaal niet te doen was voor haar. Waar wij vanaf 2008 driftig zijn gaan verbouwen, zeg maar rustig dat we het bijna gesloopt en opnieuw hebben opgebouwd. En waarvanuit wij in dat zelfde jaar ons geregistreerd partnerschap zijn aangegaan. Waar in juli 2010 ik uren met weeën heb rondgelopen in de hoop onze dochter er ter wereld te kunnen gaan brengen. Het werd uiteindelijk ziekenhuis Beverwijk maar niet veel later kwamen we er wel voor het eerst met haar aan. Waar in 2012 Lorenzo is geboren, waar in wij na omzetting geregistreerd partnerschap naar huwelijk in 2013 het vertrek punt van Rick in de trouwauto was voor ons Kerkelijk Huwelijk en het grote feest. Waar we heel veel feestjes hebben gevierd, verjaardagen, doop, kraam, communie, kerst, pasen en wat allemaal wel nog niet meer. Waar heel wat spelletjes middagen en avonden zijn geweest en ik kan nog zo veel meer opnoemen. Ons straatje hoe bijzonder, waar iedereen voor elkaar klaar staat. waar wij in 2020 tijdens de lockdown nog op koningsdag en bevrijdingsdag onze eigen gemaakte koekjes en cupcakes hebben rondgedeeld om er met de straat op gepaste afstand toch een feestje van te kunnen maken met elkaar. Een huis waar we nog lang van zullen blijven houden is nu naar andere eigenaren over gegaan. Tijdens de opleveringsschouw gisteren bleek dat de nieuwe eigenaren nu al verliefd zijn op het huis en wat is dat fijn om te zien. De stralende ogen van de vrouw en het glunderende maar vreselijk verlegen koppie van hun dochtertje. Ik geloof er echt in dat het huis in goede handen is bij mensen die er goed voor zullen zorgen en die goed in de dynamiek van de straat passen en dat voelt goed. Ik heb een brief geschreven aan de nieuwe bewoners als welkom en ik gun hun de zelfde mooie momenten als wij hebben gehad. Omdat het notoarishuis wat zij hadden uitgezocht heel klein is mochten we zelf wegens de corona maatregelen niet bij het teken moment van de notaris zijn. We hebben de notaris een machtiging moeten geven om dat namens ons te doen. Dat voelde dan ook ontzettend gek. Nog 1 laatste keer door het huis heen lopen. Even wat dingen laten zien aan de nieuwe eigenaren, handtekening op het inspectie rapport van de makelaar en toen was het klaar. Sleutel afgeven en zijn sloten de deur voor het eerst af. Niet wij voor de laatste keer en dan pas bij de notaris na het tekenen de sleutels afgeven zoals wij het wel pas op dat moment kregen van de vorige eigenaren van dit huis. Wat voelt dat gek. Dan sta je voor het huis waar niet jouw naambordje meer hangt en dan is het echt. Beetje beduust ben  ik de auto ingestapt om weer naar huis en aan het werk te gaan. Dat hoofdstuk is nu echt afgesloten en toch heb ik stiekem een klein beetje heimwee naar dat huisje. Niet langer is het ons huisje, vrijstaand maar klein en knus en schattig. Nu is het dat voor hen. En wij gaan in de komende jaren er naar toe werken dat ook dit huis waar we nu wonen een plek wordt waar we verliefd op zijn, waar we zeker vele mooie momenten zullen gaan beleven en waar we hopelijk snel weer eens een feestje kunnen vieren met onze vrienden en familie. Maar voor nu toch een beetje een wee gevoel en dat gaat goed komen dat weet ik zeker. Voor nu in ieder geval een heel fijn weekend, wij gaan er zeker van genieten met hopelijk nog wat sneeuw.