Er is al weer een week voorbij. Een week waarin we nog steeds thuis aan het werk zijn en de kinderen vanuit huis hun lessen moeten volgen. Maar gisteren werd duidelijk dat de kinderen vanaf 9 februari weer naar school mogen. Dat werd door beide anders ontvangen. Lorenzo is er blij om maar Elina vind het nog steeds wel prima zo. 'Ik heb lekker al mijn werk op tijd af, hoef maar 45 minuten naar instructies te luisteren en kan dan lekker aan de slag en hoef niet op de rest te wachten'. Wel baalt Lorenzo dat de BSO nog niet open mag, al snap ik het wel aangezien er dan nog meer groepen contact met elkaar hebben.
Het was een week van ups en downs. Er waren momenten dat ik echt dat het allemaal heel goed ging. Beide kids gedreven achter hun PC aan het werk en ik kon ook ongestoord werken maar het volgende moment was er toch weer heibel tussen de twee of raakte Lorenzo weer eens gefrustreerd en kon iedereen er van mij genieten in huis. Van de buren heb ik begrepen dat zij de woedeaanvallen nog niet door de muren heen hebben kunnen horen daar ben ik dan wel weer blij om haha.
Woensdag had ik afgesproken met een collega om even te wandelen tijdens ons bij praat moment en daarna nog met iemand anders een wandel afspraak. Maar tijdens die tweede afspraak kwam er weer een bericht van de lerares van Lorenzo. Hij had al weer zijn school werk niet gedaan zoals afgesproken. Grrrr. dus weer hop naar huis en online samen met Lorenzo en zijn juf een stevig gesprek gevoerd en hele harde afspraken gemaakt. Betekend wel dat ik daardoor nog wat meer echt controle over moet uitvoeren en elke dag zijn taken na moet kijken en er soms bij moet blijven zitten om te zorgen dat hij doet wat hij moet doen. Dat doet wat met wat ik voor het werk kan doen maar gelukkig reageert mijn werk daar soepel op.
Het weer was deze week ook erg wisselvallig waardoor ik soms wel en soms niet heb gewandeld. Ook nog even met Helga gewandeld en gesproken over de ontwikkelingen van het Nederlandse Mobility Mentoring netwerk. Het is echt heerlijk om beroepsmatig toch af en toe mensen live te zien op deze manier.
Op de regen dagen met de kinderen weer bezig geweest met spelletjes en het maken van stenen. Hebben ook nog 1 dag op het strand stenen en schelpen verzameld. Dat was echt heel erg winderig en koud maar toch hebben we er heerlijk van genoten. Het is zo belangrijk om uitlaat kleppen te hebben en omdat onze reguliere uitlaatkleppen nu niet kunnen moeten we andere zoeken.
Zaterdag moest Lorenzo voetballen. Ze hadden een onderling partijtje met een ander team van de club. En Elina had een online dansevent. Super leuk dat ze zo allebei met hun sport bezig konden zijn. Eerst Lorenzo naar voetbal gebracht en toen kijken bij hoe Elina in de woonkamer bezig was met dansen. Heerlijk om te zien hoe mijn meisje echt geniet van het dansen. Ze is helaas voor haar niet door de auditie voor de Soun of Music heen gekomen maar ze kan wel lekker door gaan met dansen. Om 11:00 kon ik Lorenzo weer op gaan halen. Kom ik bij het veld en blijkt meneer weer pissig te zijn en zit in elkaar gedoken in een ongebruik doel. Helemaal onderkoelt. Hij had blijkbaar al 10 minuten gewiegerd te blijven bewegen of het veld weer in te gaan. Eenmaal thuis bleek hij letterlijk onderkoelt te zijn, zelfs na het opwaren door het fietsen had hij een lichaamstemp van slecht 35,8. Bizar hoe snel dat is gegaan. En dat moet hij zelf ook gemerkt hebben maar toch als hij boos is dat weigerd hij toe te geven dat hij fout zit of het eigenlijk anders zou moeten doen. Ik hoop dat hij er van geleerd heeft maar ik vraag het me af. Het heeft echt een behoorlijke tijd geduurd voor hij echt weer goed op gewarmd was.
Dit weekend wilde ik ook echt mijn ouders weer even opzoeken. Helaas mag dat niet met het hele gezin omdat er maar 1 volwassenen per dag mag worden ontvangen. Dus ben ik alleen met de kinderen zondag op en neer gegaan. Het was heerlijk even mijn ouders live te zien en om met mijn vader en de kinderen een wandeling te maken. We zijn naar het terrein gegaan waar mijn ouders elkaar ooit hebben leren kennen. Mijn vader is nooit een uitgebreide prater geweest maar zo lopend over het terrein hoor ik dingen die ik nog niet wist en krijg ik samen met de verhalen die ik via mijn moeder al heb gehoord steeds meer beeld over hun opleidingstijd. Het is leuk om daar meer over te weten. Het terrein ligt er verloederd bij en ben heel benieuwd hoe het na alle renovaties er uit zal gaan zien. Een plek die heel belangrijk is geweest voor mijn ouders en nu ze allebei een zwaar jaar hebben gehad misschien nog wel belangrijker is voor hen dan ooit. De plek waar hun liefde voor elkaar is begonnen nu al weer 45 jaar geleden.
Tijdens de wandeling vroegen de kinderen of ik een slowmotion wilde maken terwijl zij van een heuvel af gingen. Mijn vader en ik hebben ze gewaarschuwd niet te rennen maar daar trokken ze zich niets van aan. Elina ging eerst en hop daar ging ze recht op haar gezicht. Gelukkig kon ze er zelf al heel snel om lachen en wij daardoor ook. Daarna deed Lorenzo het even voor hoe het wel moest. En bleef gelukkig wel overeind staan.
Reactie plaatsen
Reacties