Ik ben er even helemaal klaar mee

Oké er zouden maar max 3 collega's komen dus gezien de richtlijnen mag het wel maar ik wist niet zeker wat het weer zou doen. Het weer is echt wel omgeslagen na de hittegolf van vorige week. En als we allemaal binnen moesten gaan zitten dan vond ik dat gewoon niet verstandig. We hebben allemaal ouders waar we ook komen en je wilt niet de oorzaak zijn dat andere besmet raken. Maar toen ik vrijdag met 2 van die collega's dan toch via WHATS-app nog even een borrel moment had, voelde ik toch een behoorijke spijt dat ik het had afgezegd.

Het weer was heerlijk dus hadden prima in de tuin kunnen zitten en ik merkte dat ik ze toch echt wel ontzettend mis en heel graag weer live had willen zien. We hebben afgesproken over 2 weken toch elkaar maar eens live te zien en samen te gaan lunchen. Ik kijk er nu al naar uit.

Maar goed, zaterdag zijn we toch naar mijn ouders gereden ondanks dat ze dus geen feestje zouden hebben. Dat was wel weer even heel gezellig. Mijn ouders hadden het zwembad nog laten staan dus daar hebben de kinderen heerlijk van genoten en ik heb echt een bij gekletst met mijn mama. Oké we zijn laatst al paar daen samen op de camping geweest maar toch. Ik zag dat mijn mama het ook moeilijk had met het feit dat ze het feestje had moeten annuleren. En ze had zo hara best gedaan om binnen de maatregelen alles goed te regelen. De deuren zouden er tijdelijk even uit zijn gegaan vanuit de serre tot aan de keuken en wc. Oke natuurlijk niet de wc deur zelf haha. Maar daar zouden doekjes en spray staan om de klink en de bril schoon te kunnen maken. Al het eten zou in porties zijn zodat mensen niet met opscheplepels zouden zitten en in de tuin zouden genoeg zitjes zijn zodat mensen op 1,5 meter van elkaar zouden kunnen zitten. Mijn ouders hebben namelijk een mega tuin dus dat kan echt gemakkelijk.

Maar ja al haar collega's werken in de zorg dus je wilt niet het risico lopen dat er een besmetting plaats vind en dat die hele zorg tak plat komt te liggen. In de avond kwamen er gelukkig wel nog 2 collega's en dat was erg gezellig. 

Maar goed nu is het dus maandag en heb ik echt een bluemanday dag ik voel me echt zo als die hond op dat plaatje hier boven. Ik merk dat ik al wat langer steeds minder goed gehumeurd ben. Ik ben het zat het thuis werken, ik mis de sfeer van kantoor maar ik weet ook dat daar geen sfeer is, dus in de huidige situatie gaat me dat ook niets opleveren. Het is gewoon k.... aan het worden het thuis zitten. Vooral omdat je niet weet hoe lang het allemaal nog gaat duren. Wanneer wordt het weer normaal? En wat is het nieuwe normaal? de 1,5 meter samenleving? Sorry dat zou ik nooit als normaal kunnen zien. Ik ben het gewoon echt even helemaal zat. Liefst zou ik lekker de hele dag in bed gaan liggen met netflix aan en dan bingwatchen van een leuke serie ofzo. Misschien binnen kort maar eens een dag vrijnemen en daar gewoon even aan toe geven. Ik ben echt een positivo vind ik zelf maar dat is echt een beetje weg aan het zakken. Ik ben niet moe en het werken lukt ook prima maar dat narigge gevoel in mijn lijf krijg ik maar niet afgeschut. Voor de vakantie had ik mijn hele huis op orde en nu mede door dat blehh gevoel plof ik na het werk gewoon neer op de bank en kijk met Rick een serie en dan naar bed. Het is ook wel geteld 2 meter van mjin werkplek naar de bank. dus die stap is te snel gemaakt.

Gelukkig kan ik er wel goed over praten met een aantal mensen dus ik hoop dat bleh gevoel snel were wat kwijt te raken. Maar vandaag geef ik er gewoon even aan toe en mag het er ook gewoon maar even zijn van mezelf. En dan weer door want voorlopig zal de situatie niet anders worden ben ik bang.