Dag 45/ 29 april 2020

Vandaag is mijn schoonzus jarig. Normaal vieren we dat gezellig met de familie. Met mooi weer heerlijk in hun tuin met Baco de hond lekker kwispelend tussen iedereen door lopend. Vandaag was het geen mooi weer en hadden we dus allemaal binnen moeten zitten. Maar ik weet zeker dat het de feeststemming niet had gedrukt. Maar helaas moeten we het dit jaar maar overslaan. Maar Elina en Lorenzo hebben wel in hun pyjama gezongen voor hun tante Sonja. Ik heb me lekker schuil gehouden achter de camera haha maar heb haar uiteraard met het verzenden van het filmpje wel gefeliciteerd. Het is toch een schattiger filmpje als alleen die twee belhamels erop staan vind ik.

De kinderen waren vandaag ook over het algemeen weer erg lief. Dat is wel echt heel fijn. Er was één moment in de ochtend waarop ik wel dacht, “o daar gaan we weer”. Ik heb vorige week zo’n kleine voetbal aan een touwtje gekocht. Leuk voor Lorenzo om het hooghouden te oefenen maar natuurlijk ook leuk voor Elina. ZE hadden samen heel lief naar een film zitten kijken en daarna wilde Lorenzo gelijk een volgende opzetten maar Elina wilde eerst even iets anders doen. Daarbij vertelde ze Lorenzo dat ze even met die bal ging spelen. Op de een of andere manier heeft hij in zijn hoofd zitten dat een voetbal alleen voor hem is dus hij wist niet hoe snel hij zijn schoenen aan moest trekken, naar de schuur moest rennen om die bal te pakken en zelf met die bal te gaan spelen. Met een terecht pissige Elina tot gevolg want hij wilde natuurlijk er niet mee samen spelen. ‘Ja maar ik moet oefenen voor de voetbal, jij zit op ballet en moet dat oefenen.’ Hij had het helemaal uitgedacht in zijn koppie. Natuurlijk gebeuren dit soort dingen altijd als jij denkt even rustig in het kleinste kamertje van het huis je grote boodschap te gaan doen. Maar van rustig zitten was er weinig sprake want mijn deur werd bruut opengetrokken. Tja, moet ik maar leren die deur op slot te draaien. Mara het is zo’n klein stom knopje waar je dat mee moet doen dat ik het vaak lastig vind hem weer open te krijgen. Er zijn er al met enige regelmaat kinderen opgesloten geweest in onze wc die we dan weer van buiten af moesten bevrijden. Gelukkig ben ik er ondertussen aardig bedreven in geraakt. Mara van binnen uit vind ik het zelf dus ook nog wel eens lastig, zeker als mijn handen een slechte dag hebben waardoor ik meestal dus zonder de deur op slot te hebben op het kamertje verblijf. Die deur vliegt dus open en er staat een verdrietige en tevens boze Elina voor mijn deur die haar relaas begint te doen. Ik snap haar boosheid en vind deze ook terecht en ben blij dat ze in plaats van op de vuist te gaan met haar broertje netjes naar mij toekomt zoals we ook altijd van ze vragen. Omdat ik echter mij wil kunnen blijven concentreren op het verrichten van die grote boodschap stel ik haar voor de keuze. ‘Je kan tegen je broer zeggen dat jullie of om de beurt 5 minuten gaan waarbij jij als eerste mag, jullie kunnen lief samen er mee gaan spelen of als er ruzie blijft dan gaat die bal gewoon even helemaal aan de kant.’ Ik hoop daarmee dat Lorenzo eieren voor zijn geld kiest en dus netjes voor de eerste optie kiest maar helaas, dat was in de huidige situatie te veel verwachting van mijn mannetje. ‘Nou dan spelen we er allebei maar lekker niet mee’ en hij ruimt zonder pardon de bal weer op. ‘Dan kan jij er lekker ook niet mee spelen’ hoor ik hem nog bijna fluisterend er achteraan zeggen. Ik denk in de verwachting dat ik dat niet zou horen. Nog geen 2 tellen later vliegt de deur dus weer opnieuw open. Oké stop de poging van die boodschap maar. Even mezelf fatsoeneren en dan maar eens die zoon van mij aanspreken op zijn gedrag. Hij was het er niet mee eens dat ik vond dat dit wel erg gemeen gedrag is richting zijn zus en ik zal maar weer niet gaan herhalen wat voor verwensingen ik allemaal naar mijn hoofd gegooid heb gekregen. Maar de boodschap was heel helder, ‘de wereld is al stom op dit moment en door jullie wordt hij nog stommer.’ De zeer nette variant van de tirade. Terwijl Lorenzo van mij boven mocht gaan afkoelen mocht Elina van mij alsnog met die bal gaan spelen. Zij had zich immers echt heel netjes gedragen. Aangezien dat vaak ook anders is vond ik wel dat ik haar mocht belonen voor hoe ze er mee om was gegaan en dat ook nadrukkelijk benoemd.

Ik denk dat het ongeveer 5 minuten heeft geduurd eer Lorenzo was gekalmeerd en uit zich zelf naar beneden kwam om zijn excuses aan te bieden. Ik heb hem wat vragen gesteld om te achterhalen of hij inziet war er gemeen aan was en al leek hij het niet helemaal toe te willen geven hij snapte het wel degelijk. Gelukkig was hij dit keer ook zo snel gekalmeerd. Ik heb het idee dat als hij zelf echt inziet dat hij fout bezig was dat hij dan ook sneller kalmeert. Vaak zijn de gesprekken die we er dan ook over hebben op kalme toon en met een stukje berouw bij hem. Het zijn soms echt wel heftige momenten de laatste tijd maar ik krijg wel meer inzicht in hoe dat koppie van hem werkt. Ik wil na deze periode toch eens kijken of iemand me kan helpen hoe ik daar in de toekomst met hem beter mee om kan gaan, hoe ik hem beter kan helpen. Hij vind woede beheersing echt heel erg moeilijk.

De rest van de dag zijn ze dus wel echt heel lief geweest. Evi kwam ook nog even langs om de tweede film van 101 Dalmatiërs te kijken. En ze had ook nog een verrassing voor mij mee. Zo ontzettend lief. Ik had een aantal boetseertools 3 dubbel en had haar van de week dus een setje cadeau gedaan omdat ze zo graag ook zelf taarten wil versieren. Daar was ze zo blij mee dat ze voor mij koekjes had gebakken en daarop met letters Dankjewel Anne had geschreven. Dat is toch de leukste verrassing die je kan krijgen. En ze smaakte ook nog lekker. Oké totaal niet goed voor de lijn dus heb ze wel gedeeld met de kinderen maar ik kon het niet maken om er geen te eten natuurlijk.

Terwijl ik de weekboodschappen aan het doen was hadden de kinderen nog wat meer thuis bioscoop tijd. Het was toch niet zo’n mooi weer vandaag dus dan vind ik dat minder erg. Je merkt bij het boodschappen doen wel dat er een grote groep mensen is die steeds meer behendig wordt in het afstand houden maar dat er ook een groep is die nergens naar kijken, die het wellicht zat zijn om zo voorzichtig te doen of die het überhaupt al nooit zo nauw genomen hebben. Het was nog best druk in de supermarkt maar ik blij mijn best doen om zo goed als me lukt steeds afstand te houden. Dat vraagt wat meer geduld en wat vaker wachten voor je iets uit een schap kan pakken, geduld wat best een groep niet op lijkt te kunnen/willen brengen. Ik heb een paar keer gehad dat ik iets uit bijvoorbeeld de koeling aan het pakken ben en er gewoon iemand bijna tegen mij aan komt hangen om iets van het vak boven mijn hoofd te pakken. Ik snap dat echt niet van die mensen. En als je ze er dan op aanspreekt krijg je nog een grote mond ook. ‘Ik mankeer toch niets dus ik kan u toch niet aansteken’. Gelukkig krijg je dan wel bijval van een groot aantal andere mensen die wel net als jezelf netjes op elkaar wachten. Misschien dat het kwartje daardoor toch bij die kleine groep die het nog steeds niet helemaal serieus wil nemen binnen gaat komen.

Voor mijn schoonmoeder was het boodschappenlijstje deze week lekker beperkt. Ik had natuurlijk van het weekend gezorgd dat haar vriezer aardig vol zat met maaltijden dus die hoefde ik al niet voor haar mee te nemen. Voor mezelf had ik deze week nog best moeite met het verzinnen van het weekmenu. En heb het dus lekker simpel gehouden. Vanavond was dat een broodje hotdog omdat Elina gewoon tot 18:00 musicalles had en we dan ten minste niet zo laat klaar zijn met eten. En hoe ziet dan de rest van ons weekmenu eruit?

Donderdag 30/4 gebakken aardappeltjes, kip schnitzel en sperzieboontjes
Vrijdag 1/5 Volkoren plaatpizza met extra veel groente

Zaterdag 2/5 Broodje Shoarma met patatjes uit de Airfryer

Zondag 3/5 aardappel, Kabeljauw/ vissticks en Broccoli

Maandag 4/5 onze Kerkelijke trouwdag gaan we eten laten bezorgen ik denk lekker van de Griek

Dinsdag 5/5 Bevrijdingsdag en dus feestelijke dag eten we gewoon broodjes omdat we vast wel weer wat meer zullen snoepen overdag haha.

Na het eten was er ook nog wat tijd over om samen Qwirkel te spelen. We gingen dit keer mooi gelijk op maar Rick wist op het eind in een keer toch nog flink uit te lopen op de rest en zo de overwinning van vandaag binnen te harken. Het veel spelletjes kunnen spelen is wel een van de voordelen van de huidige periode. Omdat we minder sociale verplichtingen hebben en veel minder reistijd blijft daar toch wel iets meer tijd voor over. Ik ben wel vermoeider en ben dus ook echt toe aan mijn vrije dagen en heb niet het idee dat we het verder echt minder druk hebben maar die extra tijd in de avond met de kinderen waardeer ik wel echt. Dat zijn de gezellige momenten samen.

Gisteren vertelde ik dat Rick en ik wat besloten hadden en dat ik hoopte daar snel iets meer over te vertellen. Nou er valt helaas niet veel te vertellen. We hadden namelijk een heel mooi huis gezien hier in IJmuiden en hadden er een bezichtiging voor aangevraagd, maar helaas voor ons zijn er heel veel mensen die het zo’n mooi huis vinden en dus mogen we niets eens komen kijken maar hebben ze een max aantal bezichtigingen toe gestaan en waren wij te laat met aanvragen. We zijn totaal niet bewust aan het zoeken naar een ander huis en al helemaal niet buiten de eigen wijk, want eigenlijk bevalt de wijk en zeker ons straatje ons wel. We hebben ook echt wel een mooi huis en er zitten heel wat bloed, zweet en tranen in. Denk aan het programma de grote verbouwing XXL en dan denk je aan de verbouwing die wij aan dit huis hebben verricht. Maar het is niet groot. De kamertjes van de kinderen zijn groot genoeg voor een bed en een kast en Lorenzo heeft ook nog een groot  bureau maar bij Elina paste alleen een klein bureautje. Op onze slaapkamer heeft Rick een kast boven de trap gebouwd maar die is wat onpraktisch waardoor ik vaak mijn schone kleding op de vensterbank op de overloop heb liggen. Iets groter wonen zou dus wel heel fijn zijn. Dus we kijken af en toe wel op Funda of er iets voorbij komt. We hebben nog niet eerder ook daadwerkelijk een bezichtiging aangevraagd maar voor dit huis dus wel. We zouden onze buurtjes echt wel zijn gaan missen maar ik was zo verliefd op dat huis. Maar goed, niet in blijven hangen en het was blijkbaar niet voor ons bedoeld.

Voordeel is dus wel dat we in ons gezellige straatje blijven wonen waarbij we veel leuke contacten hebben met de buurtjes. En als we maar lang genoeg hier blijven wonen zijn de kinderen vanzelf zo groot dat we al die extra ruimte toch niet meer nodig hebben :p

Voor nu een goede nacht en tot morgen.