Dag 46/ 30 april 2020 Geen Koninginnedag

Tot de kroning van Willem Alexander was dit natuurlijk de oranje feestdag. Koninginnedag. Andere jaren kwam je op deze dag in Amsterdam nog steeds buitenlanders tegen die dachten dat er groot feest gevierd werd. Die niet helemaal hadden meegekregen dat we nu Koningsdag vieren en dan 3 dagen eerder. Maar dit jaar geen verdwaalde oranje uitgedoste buitenlander met zijn toeristen gids in zijn handen. Op facebook zag ik vandaag een filmpje van een verlaten Amsterdam, een nagenoeg lege dam op een hele boel duiven na. Want ondanks dat er nu weinig mensen komen en er dus ook minder te eten zal zijn voor die duiven ze domineren de Dam in Amsterdam nog steeds zo te zien.

Zelf had ik vandaag echt even een baaldag. Ik kan steeds moeilijker mijn bed uit komen en heb er ook eigenlijk niet zo veel zin in. Het sombere weer in de ochtenden van de afgelopen dagen werkt daar ook niet echt aan mee. En ik ben echt moe. Maar goed alleen morgen nog een paar uur werken en dan ben ik echt even een weekje vrij. Even een week geen overleggen via videobellen, even een week in mijn bed kunnen blijven liggen als ik daar zin in heb en even een week de volle aandacht voor de kinderen. Ze niet tot stilte hoeven manen omdat ik me weer op een stuk moet concentreren of omdat ik aan het videobellen ben. Ik kijk er echt naar uit.

Over de kinderen had ik niet eens zo heel veel te klagen vandaag hoor. Helemaal zonder ruzies is het natuurlijk nooit. Het grootste deel van de dag hebben ze heerlijk zitten te spelen met de lego en spelletjes gespeeld. Nou gaat dat wel met heel veel kabaal en probeer je dan maar te concentreren. Met z’n tweetjes kunnen  ze het kabaal van 30 apen nadoen heb ik wel eens het idee. En als je vraagt of ze stiller kunnen doen dan doen ze dat ook echt wel, maar ongemerkt loopt binnen 1 minuut het geluid al weer op tot een mega volume. Ergens ook wel schattig want het komt voort uit hun enthousiasme en het is duidelijk een kant die ze van mijn familie hebben. Zet de familie van den Hurk bij elkaar en dan loopt het geluid ook al snel ongemerkt op tot volume gehoorbeschadiging. Ik heb best wel wat kunnen doen ondanks dat alles overigens dus ook daar zou ik niet over mogen klagen. Alleen die echt lastige dingen schuif ik steeds voor me uit omdat je daar gewoon veel concentratie voor nodig hebt.

Wat overigens nog wel een dingetje was vandaag: de kinderen wilde heel graag nieuwe boeken gaan kopen bij de plaatselijke boekhandel. ‘Mama mogen we dat zelf gaan doen met de eigen pinpassen.’ Op zich vond ik dat helemaal niet zo’n probleem. Maar ik durfde niet helemaal met zekerheid te zeggen dat zij contactloos kunnen betalen met hun eigen pasjes. Op de Rabobank site kijkend verwachte ik van wel maar voor de zekerheid kregen ze ook mijn pinpas mee. Dus hup daar gingen ze met z’n tweetjes op pad op de fiets. Krijg ik niet veel later een whats-app van Elina: ‘mama mag Lorenzo ook nog wat kopen bij de Sport2000?’ Nou nee, dat vond ik niet zo’n goed plan dus gezegd dat ze maar naar huis moesten komen. Ze waren zo weer thuis daarna dus ze hebben wel goed geluisterd. Alleen oeps de portemonnee was weg. Paniek, 1 portemonnee met 3 pinpassen met op alle 3 de mogelijkheid van contactloos betalen. Want het afrekenen in de winkel was dus wel gelukt met ieder hun eigen pasje. Dus heb ik de kinderen maar snel weer de deur uitgestuurd en ze gezegd dat ze precies de zelfde weg terug moesten fietsen om te kijken of ze hem terug konden vinden. Gelukkig heeft het portemonneetje een roze redelijk felle kleur dus valt hij wel erg goed op. Ik ben het eerste stuk nog even meegelopen maar ik had het huis niet afgesloten en zij waren op de fiets dus dat was geen optie voor de gehele weg. Dus maar snel naar huis en kijken via de app van de Rabobank of ik voor de zekerheid in ieder geval het contactloos betalen al vast kon uitzetten. Gelukkig bleek dat redelijk eenvoudig te zijn. Hoefde ik in ieder geval niet bang te zijn dat ze met contactloos betalen snel dingen zouden gaan kopen mocht iemand de passen vinden. Blokkeren van de passen doe ik wel als ze niet gevonden worden vandaag of morgen had ik al bedacht. Er zitten geen pincodes bij dus als het goed is kan nu niemand er iets mee doen. Na ongeveer 15 minuten kwamen de kinderen terug en bleek de portemonnee inderdaad uit de jaszak gevallen te zijn tijdens het fietsen en hadden ze hem dus op het fietspad terug gevonden. Wederom een bewijs dat wij als gezin hele goed beschermengelen hebben zoals ik in een eerdere blog al heb verteld. Voor alle 3 de passen het contactloos betalen weer aangezet en ik kon weer opgelucht ademhalen. Nu kan ik natuurlijk nieuwe passen aanvragen en tijdelijk met de pas van Rick alles afrekenen maar handig zou het niet zijn geweest.

Na het avondeten had ik nog een PvdA bijeenkomst. Uiteraard ook weer virtueel. Dit keer via een platform wat ik nog niet kende. Gelukkig ging het inloggen bij mij vlekkeloos maar dat was bij een aantal andere niet het geval. Uiteindelijk na de zoveelste poging zijn we toch maar overgeschakeld op ZOOM. En na wat prutsen lukte het iedereen hier wel online te komen. Het werd alsnog een nuttige avond maar ik ben wel bekaf en toe aan mijn bedje.

Wel las ik op de NOS nieuwssite nog een lichtpuntje. De fysiotherapeuten mogen voor een deel weer open. De behandeling van mijn manueel kan niet op afstand dus ik hoop dat dit betekend dat ik ook weer heen mag. Ik wacht even af of mijn manueel morgen of begin volgende week contact met mij opneemt en anders ga ik zelf even vragen of ik weer zou mogen. Want ik weet zeker dat het veel zal schelen in de lamlendigheid in mijn lijf die vooral vandaag voor mijn minder blije gevoel zorgde.