Weer op en neer naar Limburg geweest. ik zie dat het mijn ouders en Mecky goed doet maar het geeft mij ook een goed gevoel. Ik mis mijn ouders ook en zo heb ik het gevoel toch nog iets te kunnen doen voor ze in deze bijzondere maar ook voor hen nare periode.


Vanmorgen heb ik echt zo ontzettend lekker uitgeslapen. 9:15 stond ik pas op en dat was heerlijk. Rick was al rond 7:30 het bed uit gegaan om nog even te gaan werken en toen heb ik me gewoon heel asociaal nog even omgedraaid en weer heerlijk in slaap gevallen. Dat is toch echt wel het fijne van kinderen die je niet meer nodig hebben in de ochtend. Ik kan me nog de tijden herinneren dat als Rick naar zijn werk ging op Zaterdag ochtend dat we dan al lang op waren samen met de kinderen omdat ze al om 6:00 vonden dat de dag moest beginnen. Ik heb nog steeds medelijden met alle ouders die nu in die fase zitten. Terwijl ik rustig aan het wakker worden was, ben ik even lekker op Facebook gaan surfen. Bij de membersonly groep van mijn sportschool kwam een filmpje voorbij van een total bodywork-out les die net daarvoor live was gegeven. Even, maar dan ook echt heel even heb ik gedacht mijn sportspullen aan te gaan trekken en alsnog die les te gaan doen, maar in plaats daarvan heb ik als reactie gezet: ‘net lekker uitgeslapen en heel misschien doe ik hem later vandaag’. Nou dat later vandaag is het ook niet meer geworden haha.
Toen ik echt helemaal wakker was heb ik even met de kinderen overleg gepleegd of zij weer richting Limburg wilde. Vorige week was Lorenzo achteraf super verdrietig dat hij niet mee was gegaan. Ook vandaag twijfelde hij weer maar uiteindelijk wilde hij toch heel graag naar opa en oma. Voor we naar Limburg reden zijn we even langs Rokerij Smeding gereden in ons havengebied voor een paar lekkere haringen, visschotels en makrelen. Voor zowel mijn ouders als Mecky. En Lorenzo had natuurlijk gisteren ook zelf een taartje gemaakt en daar hebben we ook stukjes van meegenomen om opa en oma en Mecky te verrassen.
We zijn ook nog even door drive tru verjaardag van Evi gereden. Ze was lekker taart uit aan het delen en cadeautjes in ontvangst aan het nemen. Dus even gestopt om haar ook te feliciteren en morgen gaat Elina er nog echt even langs.
Wederom hebben we het niet aangekondigd bij mijn ouders. Klein voordeel van deze periode is dat de kans erg klein is dat ze niet thuis zijn dus dat je dit als verrassing kan doen. Normaal hoef ik dat bij mijn ouders niet te proberen en dan is 200km toch wel een flinke afstand om voor niets er naar toegereden te zijn. Deze keer mocht Lorenzo gezellig bij mij voorin zitten. Het kwam dit keer niet tot diepe gesprekken met de kinderen maar het was wel gezellig. Ergens rond Tiel kwa ik er achter dat ik eigenlijk voor vertrek nog wel even had mogen tanken. Nu hou ik wel van een gokje met tanken en durf ik echt wel mijn tank bijna leeg te rijden maar een berekening van mijn auto die aangaf wat mijn actieradius nog was en de aantal km’s tot aan het huis van mijn ouders gaven mij toch enigszins het gevoel dat het krapjes zou worden. Ik wist dat bij Boxmeer nog een tankstation zou zijn en dat ik die zeker zou halen dus ik had bedacht dat ik tegen die tijd een laatste gok zou doen of toch voor safe zou gaan. Dus braaf op de cruisecontrole me helemaal aan de snelheid houdend ging ik richting Venray. Maar net voor Nijmegen mocht ik vol in de ankers omdat familie eend had bedacht om de snelweg als oversteek plaats te gaan gebruiken. Ik heb geen zin in Eend en kuikentjes aan de onderkant van mijn auto dus hup alarmlichten aan en wachten tot het gezin zich al vrolijk en rustig waggelend richting de berm hadden begeven. Zich van geen kwaad of gevaar bewust leek wel zijn ze gelukkig veilig overgestoken. Daarna konden we de reis weer hervatten. Het moeten afremmen, stil staan en weer optrekken had echter wel mijn actieradius in een keer toch nog met 10km extra verkleind waardoor ik al wist dat ik Venray niet meer aan zou durven. Bij Boxmeer dus toch maar het pompstation aan de snelweg opgezocht. Wat een afzetters zijn dat zeg. Bij de Shell aan de andere kant van de snelweg waren ze zelfs 5cent per liter goedkoper dan bij de Total waar ik nu heb getankt. Maar had ik het wel tot Venray weten te halen had het me gewoon 19 cent per liter gescheeld. Ik weet dat langs de snelweg tanken een stuk duurder is maar 19 cent is wel erg veel. Maar goed het was goed dat ik was gaan tanken. Onze volvo heeft een tank van 60 liter er inzetten en ik heb 59,56 liter getankt. Ik had het heel misschien kunnen halen naar Venray want je hebt altijd nog een heel klein beetje speling maar dat was wel een erg grote gok geweest en zeker met mijn meest waardevolle bezit in de auto namelijk mijn 2 kinderen.
Toen we bij mijn ouders aankwamen bleek alleen mijn moeder thuis te zijn en wat was ze weer verrast om ons te zien. Fijn om te zien hoe haar gezicht weer ging stralen toen ze ons zag. Lorenzo en Elina hebben er ook weer van genoten en hebben ook de vissen uit de vijver van mijn ouders weer even vet gemest. Ze hadden uiteraard al voer gehad van mijn moeder maar ze mochten van haar allebei ook nog wat extra voer geven. Mijn ouders hebben echt een heel grote tuin met een behoorlijke vijver. In die vijver zwemmen behoorlijk wat vissen maar de meest favoriet zijn de koi-karpers en dan met name Vinnie. Die vis dankt zijn naam aan mijn nichtje. Het is de enige vis die bijna tam is. Hij eet letterlijk het voer tussen je vingers vandaan en dan kan je hem heel snel een klein beetje aaien.
Mijn vader was ondertussen de camper op aan het halen zodat deze niet te lang stil zou staan en om hem een onderhoudsbeurt te kunnen laten geven. Alleen was de accu helemaal leeg gelopen dus was hij afhankelijk van de ANWB om hem te kunnen starten. Gelukkig heeft die goed kunnen helpen en nu gaan ze iets tussen de accu zetten zodat hij niet steeds leegloopt geloof ik. Was namelijk niet de eerste keer dat hij vanwege accu problemen niet wilde starten. Na lekker weer bijgekletst te hebben met mijn ouders zijn de kinderen en ik nog even naar Mecky gegaan. Voor haar is het nu toch ook wel erg eenzaam. Je zult maar al dik in de 80 zijn en al je kinderen wonen in het buitenland. En alle sociale contacten die ze normaal heeft kan zij niet bezoeken en mogen haar niet bezoeken. Het is te merken dat onze korte bezoekjes haar wel goed doen. Dus zolang dit allemaal aan de gang is zal ik elke keer als ik naar mijn ouders ga haar ook even bezoeken.
Maar daarna begon de 200 km richting IJmuiden weer. Ik had de kinderen beloofd dat ze een Mac Flurry mochten maar bij de Mac in Venray stond zo’n lange rij dat we maar doorgereden zijn. Met de afspraak dat we het bij Cuijck zouden proberen en dat ze het anders van mij te goed hielden. Gelukkig voor de kinderen was het in Cuijck aanzienlijk minder druk en zo kon ik voor hun de beloofde ijsjes bestellen. Ze hebben heerlijk zitten smikkelen achterin de auto. Ze hadden allebei op advies van mij wat filmpjes op hun IPad gedownload vanuit Netflix en zo hadden ze prima vermaak voor de terugweg. Ze kunnen hun iPad aan de voorstoelen hangen en hebben zo hun privé TV schermpjes. Ideaal.
Eenmaal thuis zijn ze direct met Esmee gaan spelen want die mocht vandaag mee eten had ik gisteren al beloofd. En omdat het al 17:00uur was kon ik gelijk aan het eten beginnen. Daarna hadden de kinderen samen bedacht dat ze van het bed van Elina wel een 3 persoonsbed konden maken als ze er overdwars in gingen slapen. Esmee mocht van haar ouders wel logeren en zo begon de avond heel gezellig in het bed van Elina. Ze zouden eerst gaan lezen en dan nog wat kletsen en dan gaan slapen. Maar dat ging niet helemaal volgens plan. Lorenzo heeft het graag donker in zijn kamer op een heel klein nachtlampje na. Elina is dat ook gewend maar kan op zich nog wel tegen licht in haar kamer. Esmee heeft graag wat meer licht aan tijdens het slapen en dus zette Elina steeds de lamp aan. Wat frustratie bij Lorenzo opleverde en er dus uiteindelijk toch wat strijd ontstond tussen de drie. Omdat ik vind dat het licht uit moet tijdens het slapen hebben we de afspraak gemaakt dat het nachtlampje van Elina de hele nacht aan zou blijven maar dat ze het daarmee moesten doen en dat als dat voor Esmee toch te weinig zou zijn ze dat gewoon eerlijk moest komen zeggen en dat ze dan gewoon thuis zou kunnen gaan slapen. Dat gebeurde uiteindelijk ook helaas voor onze kinderen. Dus heb ik Esmee even naar huis gebracht, Het is maar naar de overkant van de straat maar goed het was inmiddels wel al 21:30. Lorenzo is vervolgens wel nog gewoon bij zin zus gaan slapen dus hebben ze toch nog soort van logeer partijtje.
Rick en ik hadden ondertussen al wat spelletjes gespeeld. Zowel bij Qwirkle als bij Triominos had ik duidelijk niet mijn avond maar bij Uno had ik mijn geluk weer gevonden. Ik denk dat ik 80% van de potjes heb gewonnen en toen waren we er wel klaar mee en zijn we dus vanaf de harddisk nog wat series gaan kijken. Rick ligt inmiddels denk ik al een uurtje op bed maar ik wilde de blog van vandaag nog schrijven en ik moest de blog van gisteren nog live plaatsen. Maar nu is het voor mij dus ook echt wel bedtijd.
Reactie plaatsen
Reacties