Ken je dat gevoel van boosheid op jezelf,
Dat gevoel dat je meer je best had moeten doen.
Ken je dat gevoel dat je meer beheerst had moeten zijn,
Dat je terug had moeten denken aan de tijden van toen.
De tijd voor de corona, voor de thuis quarantaine periode,
Waar alles nog normaal was en iedereen in zijn hummetje was.
De tijd dat je gewoon op kantoor kon zijn met je collega’s,
En de kinderen konden spelen met vriendjes uit de klas.
En hoe we ook ons best doen we stressen er nu wat meer op los,
Het lukt ons toch wat minder dat tellen tot tien.
En hoe we ook ons best doen het valt niet altijd mee,
Het doet veel met je, dat je geen vrienden in het echt kunt zien.
Ken je ook dat gevoel van trots in je hart,
Trots zijn op jezelf, op elkaar op hoe het nu gaat.
Ken je dat gevoel dat opzwellende hart van binnen,
Hoe je alle complexiteit je leven goed binnen laat.
Want ondanks de corona tijd zijn we samen sterk,
Zetten we ons in er voor de ander te zijn.
Want ondanks de corona zijn we apart maar niet alleen,
Laten we liefde aan de ander zien en dat is fijn.
Dus ondanks dat het tellen tot tien niet altijd lukt,
Hebben we het meestal wel goed voor elkaar.
En ondanks dat de situatie ons soms tot waanzin kan drijven,
Staan we altijd voor wie ons nodig heeft klaar.
En daarom naast de boosheid op mezelf ook veel trots,
Ook op hoe de kinderen zich weten te voegen in het geheel.
En daarom naast teleurstelling ook een hoop vreugde,
Omdat ik met mijn geweldige gezin zelfs nu nog een mooi leven deel.
Reactie plaatsen
Reacties