Het is inmiddels 7 dagen geleden dat ik zelf de eerste verschijnselen van Corona begon te voelen. De vermoeidheid die ik die dag al voelde is nog erger nu dan toen eigenlijk. Ik ben niet meer echt ziek, heb geen koorts meer, hoest nog maar af en toe en mijn eetlust is eigenlijk niet eens echt weg geweest. Ik slaap in de nacht ook gewoon door, lig niet meer uren wakker omdat ik me zo beroerd voel. Gisteren dacht ik daarom, ik ben er al wel weer. Beetje rustig aan doen maar verder kom maar op, we hebben het gehad.
Donderdag lieten Elina en Rick weer eens zien dat het eigenlijk gewoon heel negatieve personen zijn. Tja Elina heeft daar al 7 keer een bevestiging van gevraagd in 1,5 jaar tijd en Rick komt nu denk ik al voor de 5de keer aanzetten met dat hij zo’n negatief persoon is. Tja ze zullen er wel trots op zijn. Natuurlijk zijn we ook wel een beetje blij dat hiermee het virus in dit huis gestopt lijkt te zijn hoor haha. Ben blij dat zij niet ook ziek zijn geworden en dat hun leventjes weer een beetje richting normaal kunnen gaan. Rick kon gisteren weer naar kantoor, Elina met een goede vriend van mij naar het theater en sushi eten vooraf en Lorenzo naar het Bosavontuur van de BSO dat ze in de zomervakantie altijd hebben. En ik dan, Ik was rond 8:00 opgestaan zodat Ik kon zorgen dat Lorenzo op tijd de deur uit zou gaan en omdat ik dacht er wel weer een beetje te zijn even wat mails van mijn werk weg te gaan werken. Na 3 weken vakantie en 1 week ziek zijn zal daar veel werk voor me liggen. Een mailbox van ruim 100 mailtjes. Na alle reclame er uit gefilterd te hebben bleven er iets van ruim 75 over. Vol goede moed begon ik aan het beantwoorden van het eerste mailtje. Maar nog voor het antwoord echt af was vielen mijn ogen al bijna dicht.
WTF is dat… ik was gewoon al bekaf. Ik zat amper 20 minuten achter mijn laptop en het voelde al alsof ik een hele dag had gewerkt. Mijn mama had me daar al voor gewaarschuwd, en heb het bij haar ook wel gezien. Maar ik dacht nog, ik ben jonger en fitter dan mijn mama en ik heb de eerste prik al gehad en dat had zij toen nog niet. Maar niets blijkt minder waar, ik ben gewoon de pineut. Ik ben echt niet de enige van mijn leeftijdsgroep die op zich niet eens heel erg ziek geweest is. Ja ik heb wel even echt goede koorts gehad, ik heb echt last gehad van algehele miserie, en heb het ook wel beetje benauwd gehad maar er is geen arts aan te pas hoeven komen en zelfs de hoeveelheid pijnstillers die ik nodig heb gehad valt meer dan mee.
Iedereen die mij kent zal erkennen dat ik normaal een of andere stuiterende ADHD kikker ben. Energie te veel past eerder bij mij dan energie te weinig. De enige keer dat ik dat niet heb gehad is tijdens mijn burn-out in 2012.
Maar goed na het mails lezen dus toch maar weer mijn bedje opgezocht. Mijn leidinggevende even gesproken en gelukkig heel veel begrip vanuit haar kant. Dat ik echt op mezelf moet letten en niet te snel moet willen starten dat het voor sommige (zoals bij mij dus) toch echt niet niks is dat virus. Pffff ik wil niet bij die mensen horen maar hoor ik er voor alsnog wel bij. Hopelijk vind ik die energie boost die ik normaal heb snel terug.
Ik heb vervolgens de rest van de ochtend weer liggen slapen. Wat ik best sneu vond voor mijn meisje want die was helemaal alleen thuis. In de middag op gepast afstand toch even spelletje met haar gespeeld en gezorgd dat ze klaar was om te vertrekken met Alain. O wat had ik dit graag zelf met haar gedaan, ik was stiekem best een beetje jaloers op Alain dat hij dit nu met mijn meisje mocht doen. Ik heb het hem zelf gevraagd en ik gun hen dit allebei hoor maar ik had me er op verheugd voor het eerst sinds in maart 2020 deze corona ellende begon weer samen met mijn meisje naar het theater te gaan. Om samen eerst ergens wat te gaan eten, echt een girls night out dus.
Gelukkig heeft mijn meisje echt genoten dat was waar alles om ging. Het was immers haar verjaardagscadeau. Om 23:15 was ze helemaal moe eindelijk thuis en zijn ook Rick en ik naar bed gegaan. Nou ja, ik naar bed, Rick op de bank zoals al de hele week. Pas vanaf zondag mogen we weer bij elkaar slapen, dan ben ik als het goed is over de besmettelijke fase heen. Vanmorgen was ik weer rond 9:00 wakker maar rond 10:00 was ik al weer te moe en nou heb ik dus net tot 12:00 weer geslapen. Ik wil niet weten wat het met mijn spiermassa doet en mijn conditie bah die zal ook wel niets meer waard zijn. Ben bang dat ik gewoon weer helemaal opnieuw kan gaan binnen met opbouwen wat ik de laatste 2,5 jaar bij Happy Bodies heb opgebouwd. Maar voor nu wens ik vooral mijn energie terug om überhaupt weer iets te gaan doen zonder daarna direct weer te moeten gaan slapen. Anders verander ik vanzelf in een luiaard of zo
Reactie plaatsen
Reacties