1 jaar verder!!

Vorig jaar had Lorenzo nog mazzel. Hij is jarig op 6 maart en in dat weekend konden wij zonder problemen nog 'gewoon' zijn verjaardag vieren. Een huis vol visite iets wat nu niet voor te stellen is bijna. Gewoon iedereen bijna bij elkaar op schoot zittend in onze woonkamer, kletsen met elkaar handen schudden, 3 zoenen op de wang en een knuffel. En nu was het op 6 maart ons gezin, 1 vriendje van Lorenzo, 1 vriendinnetje van Elina en mijn ouders. Dat was al het bezoek wat Lorenzo op zijn verjaardag zelf mocht ontvangen. En eigenlijk was zelfs dat al 1 volwassenen meer dan het advies. Maar goed ik ga niet mijn ouders niet samen laten komen.

Om er toch een groot feest van te kunnen maken hadden we iedereen gevraagd om ee cadeautje van zijn wensenlijstje naar ons op te sturen. Deze heb ik allemaal ingepakt en zo kon meneer op de dag zelf toch heel veel cadeautjes uitpakken. En zo is hij dan toch nog dik verwend. Ook had ik een arretjescake gemaakt en die versierd met kitkats en biggetjes in de modder. En omdat we in de ochtend voor die taart toch de gesmolten chocola hadden hebben we een chocolade ontbijt gedaan met fruit en koekjes dippen in de chocola. Nou als dat geen verjaardag vieren is. Gelukkig heeft hij dus wel echt van zijn dag kunnen genieten.

En eigenlijk heeft hij nog mazzel. Hij is toch dik verwend en hij heeft vorig jaar zijn verjaardag wel nog met bezoek kunnen vieren. Iedereen die nu jarig is heeft nu voor 2de jaar op rij pech. Moeten weer creatief zijn voor de verjaardag om het toch geweldig te maken. En wat kijken we juist allemaal uit naar weer een goed gezellig feestje. Wat hopen we er allemaal langzaamaan toch op dat we weer in de kroeg, het theater, het restaurant of gewoon bij iemand thuis samen kunnen komen voor een ouderwets gezellig avondje samen. Ik ben het beeld bellen met mijn collega's echt wel zat, ik wil weer in die verdomde vergaderzaal zitten, ik wil weer in die veel te drukke en remoerige werkhuizen zitten. Ik wil me eigenlijk gewoon weer kunnen ergeren aan sommig gedrag van mijn collega's hoe gek dat ook klinkt. Rick komt regelmatig mopperend thuis over zijn collega's de smak geluiden die hij weer aan heeft moeten horen, het lastig vallen, het tikken met pennen etc. Ik kon dat ook altijd heel erg goed en nu ik hem dat hoor doen denk ik wel eens ach jojnge ben blij dat je er over kan zeuren, dat je nog met collega's op kantoor zit. Jij kan misschien niet thuis werken maar stiekem ben ik er soms best even jaloers op. Het is gewoon al een jaar geleden dat  ik echt een hele dag gewoon op kantoor gewerkt heb. niet alleen voor een overleg of net als laatst voor een livestream dag op kantoor maar gewoon zittend achter mijn werkplek en naar diverse overleggen door het stadhuis heen. 

En ik heb mijn weg in deze 'tijdelijke' nieuwe werkelijheid echt wel gevonden. Probeer wat vaker te gaan wandelen, heb er een nieuwe hobby bij (stenen beschilderen), ben productiever zeker nu de kinderen gewoon naar school kunnen maar toch, ik mis het kantoor, mijn collega's ik verlang er gewoon weer naar.

1 jaar, 1 jaar van ups en downs, 1 jaar waarin er veel is veranderd en toch weer ook veel gelijk is gebleven. Want ik heb mijn werk nog gewoon, er moet nog steeds gewoon veel werk worden verzet, heb nog steeds een paar leuke projecten en ik ben nog steeds gezond en mijn gezin ook. Maar mijn moeder die vorig jaar rond deze tijd ziek werd, Corona is nog steeds niet wat ze zou moeten zijn. Ze heeft nog steeds haar conditie niet terug, merkt nog steeds de gevolgen van dit alles. Als ik zie hou zijn nog steeds moet vechten tegen de gevolgen van dit virus dan snap ik dat we nog steeds voorzichtig zijn maar tegelijkertijd moet ik ook eerlijk toegeven dat ik het ook niet erg zou vinden als er gewoon weer wat meer mag. Dat we weer gecontroleerd naar een restaurant/ terras kunnen bijvoorbeeld. Maar goed we hebben het er nog maar even mee te doen. In ieder geval tot eind maart. Maar hopelijk kan ik over 1 jaar zeggen dat we het hebben gehad, dat ik het weekend weer lekker naar het theater was geweest of met vrienden een spelletjes middag heb gehad of wat dan ook. gewoon iets heb gedaan waarbij we niet alleen met ons eigen gezin hoefde te zijn maar we de sociale contacten weer goed hebben kunnen aanhalen. Een van mijn beste vriendinnen staat  nu voor de keuze wat ze met haar bruiloft in juni gaat doen. Gaat ze de bruiloft verplaatsen? gaat ze het aantal gasten terug brengen? tja wat ga je doen. We hebben in ieder geval met elkaar afgesproken het vrijgezellenfeest voor nu te annuleren. Dat zouden we in mei gaan doen maar de kans vinden we te klein dat we dan echt er een feestje van kunnen maken zoals wij het graag vieren. We keken er zo naar uit en we gaan zeker op een ander moment het inhalen maar toch. Hopelijk kunnen we volgend jaar zeggen dat we haar bruiloft groots hebben gevierd of alsnog gaan vieren. en hopelijk begint dat groots vieren niet pas over 365 dagen maar kan dat ergens rond de zomer al. Laten we hopen dat we nu toch echt aan het eind van deze corona tunnel zitten ook al zal corona er altijd blijven zijn, dat het niet langer ons dagelijks leven zo blijft beinvloeden.