Dag 57 t/m 62; Wintersport in eigen land

Vanaf dinsdag konden de kinderen wel gewoon naar school. Om te zorgen dat groepen niet door elkaar naar binnen zouden gaan had elke groep een eigen ingang met tijdstip. Gelukkig hadden zowel Lorenzo als Elina het tijdstip 8:15. Wel zo makkelijk met wegbrengen. Dinsdag toen ik ze op ging halen had ik netjes mijn auto in een parkeervak naast school gezet maar dat bleek ondanks mijn winterbandjes niet zo'n handige zet van mezelf haha. Stond ik daar en kon niet voor of achteruit. Gelukkig kwam een leraar en een andere aardige man mij al snel te hulp. De wielen werden uit gegraven er werd een klein zetje gegeven en zo kon ik uiteindelijk toch de straat van school verlaten met twee kinderen die niet meer bij kwamen van het lachen. Wat hadden ze een leedvermaak haha. En zelf moest ik er uiteraard ook wel heel erg om lachen. Eenmaal thuis moest ik wel gewoon nog aan het werk. Oké het is heel erg fijn dat ze nu even tijdelijk een continu rooster hebben want op en neer in de pauze is wel heel erg veel gedoe nu we wat verder weg wonen maar ik ben natuurlijk niet al om 13:15 klaar met mijn werkdag dus ik moet nog gewoon door.

De rest van de week hebben de kinderen na school steeds bij vriendinnetjes of vriendjes gespeeld. Ik heb ze amper gezien na schooltijd. Wel heerlijk rustig voor mij en heb dan ook aardig wat achterstanden van het werk weg weten te werken. Lorenzo heeft met zijn vriendjes heel wat sneeuwbunkers/ iglo's gebouwd wat heeft hij genoten van deze week. En het weer naar school mogen en met zijn vriendjes kunnen spelen.

Wel had Lorenzo dinsdag op woensdag nacht weer flinke hoofdpijn met spugen tot gevolg. Dat was voor hem toch wel weer ontzettend balen. Hij heeft Migraine en spanningen roepen dat op. Zo'n eerste dag school hakt er dan toch enorm bij hem in blijkt dan maar weer. Gelukkig is hij de volgende dag dan wel een beetje moe maar is er verder niets meer aan de hand. En omdat we het inmiddels van hem kennen zijn we er ook niet heel erg verrast meer over.

Woensdag ochtend hadden Rick en ik een gesprek met Lorenzo zijn begeleidster van FibbeScl. Soms is het lastig inschatten wat gewoon hoort bij de ontwikkeling van een kind en wat toch wel als abnormaal gezien mag worden. Omdat Lorenzo heel veel moeite heeft met het reguleren van zijn emoties en dingen moeilijk onder woorden kan brengen terwijl hij aan de andere kant heel slim lijkt te zijn hebben wij toch eens om hulp gevraagd. Vooral ook om te zorgen dat we hem beter begrijpen en kunnen helpen. Hij heeft namelijk zelf ook echt wel last van zijn boze buien. twee weken terug is er bij Lorenzo een inteligentie test afgenomen wat we eigenlijk al wisten kwam daar ook uit. Op een aantal vlakken scoort Lorenzo echt ontzettend hoog tot wel 144punten. Op andere scoort hij nog steeds boven gemiddeld maar niet zo extreem hoog zo rond de 122. Wat vooral opvalt is dat hij hoog scoort op visueel inzicht en lager scoort op verbaal. Dat past bij wat we van hem zien. Nu zegt die inteligentie verder niet heel veel en met 8 jaar is hij ook nog best jong om dit te testen dus gaan ze ook kijken naar zijn gedrag in de klas. Dat zou nog in 2020 gebeuren maar ja toen gingen de scholen dicht. Nu staat dat gepland voor net na de voorjaarsvakantie. Lorenzo heeft in de tussen tijd wel gesprekken met Janneke de begelidster van FibbeScl en daar kan hij wel heel goed vertellen hoe zijn woede voelt. Hij had het laatst omschreven als een uitbarstende vulkaan. 'Het borrelt en dan kan ik het niet meer goed tegenhouden en dan barst alles er uit en dat blijft doorgaan tot de spanning er vanaf is dan pas kan ik gaan afkoelen.' Ik vond dat eigenlijk heel knap omschreven van hem, want dat klopt wel ongeveer met zijn woede aanvallen. Omschrijven waarom hij dan zo boos wordt kan hij dan weer niet. Voor hem is als hij afgekoeld is alles ook weer over. Hij voelt dan wel dat dit bij ons niet is maar kan er eigenlijk ook niet zo goed op terug komen. We hopen samen met Janneke te kijken hoe hij dit toch beter onder controle kan krijgen want het is voor hem ook lastig dat hij zo boos wordt. Net als laatst bij de voetbalwedstrijd waar hij dus zo boos werd en dan vervolgens op de grond gaat zitten en onder koeld raakt omdat zijn boosheid niet wil zakken en hij dus weigert om weer in beweging te komen. Verder kon Janneke ons op dit moment dus ook nog niet zo veel zeggen. Alleen dat ze merkt dat hij ook tijdens het afnemen van de inteligentie test het erg graag goed wil doen, gefrustreerd raakt als het niet lukt en heel stil en geconcentreerd start maar al snel beweeglijk en minder geconcentreerd wordt. Maar ja het is en blijft natuurlijk wel een 8jarig mannetje. Dus hoe gek is dat eigenlijk. We zijn benieuwd wat er uit de observaties uit de klas gaat komen en de individuele gesprekken die hij nog met haar heeft. Ik hoop vooral dat hij er zelf wat aan heeft en dat wij er handvaten uit gaan krijgen hoe we hem beter kunnen helpen bij het onder controle krijgen van zijn emoties op het moment dat die op komen zetten.

Het weekend was het nog even heerlijk koud, de sneeuw was nog niet weg en er kon zelfs op het natuurijs geschaatst worden dus daar hebben we dan ook nog even heerlijk van genoten. Zoals je uit mijn blog van zondag op kunt maken was ik zaterdag mega ongesteld en had ik er flink last van en wilde ik liefst met kruik tegen mijn buik op de bank opgekruld liggen maar het heerlijke wintersport gevoel heeft daar toch wel heel veel goed van gemaakt. Zaterdagmiddag ben ik na de boodschappen met de kinderen richting de vijver gegaan bij Velserbeek. Daar konden de kinderen even heerlijk schaatsen. Lorenzo kon er lenen van een voetbal vriendje en Elina haar skeelers kunnen omgebouwd worden tot schaatsen. Zelf heb ik er helaas geen meer. Toch eens kijken of ik er niet weer eens aan moet schaffen. Want had toch graag ook zelf wel weer eens een rondje op het ijs gemaakt. Ik heb wel gewoon er over heen gelopen en zo kon ik Lorenzo ook even helpen. Al had ook hij het best vlot onder de knie. Wat hebben we genoten. Het ijs was echt perfect zaterdag.

Zondag ochtend hadden we afgesproken met onze oude overbuurtjes bij de klimmuur in Spaarnwoude. Daar zit een mooie hoge heuvel waar je heerlijk van of kunt sleeën. Heb zelfs een verdwaalde snowboarder gezien die echt letterlijk even bezig was met een wintersport in eigen land. Maar het was gezellig zo de kids samen te zien en zelf ben ik ook weer even naar beneden gegleden net als de week er voor. Helaas is vanaf vandaag de dooi en de regen ingezet dus zal alles wel snel weg zijn maar wat hebben we afgelopen week genoten. Lorenzo is na het sleeën nog met Esmee mee naar huis gegaan en heeft heerlijk daar gespeeld en gegeten. Met Elina ben ik nog een laatste keer naar de vijver geweest. Het ijs was nog oké maar niet meer zo fijn als zaterdag. Het kraakte af en toe behoorlijk nog niet dat ik bang was dat er iemand door heen zou zakken, je kon goed zien hoe dik het ijs nog was maar je kon wel al merken dat de dooi langzaamaan aan het inzetten was. De wintersport week is weer voorbij en komend weekend wordt het als het goed is zelfs weer een beetje lenteachtig. Wat een verschil maar ook wel weer lekker. Deze week eerst alleen nog even veel regen voordat we daar van kunnen genieten. En natuurlijk gewoon werken. In het Zuiden van het land is het nu voorjaarsvakantie. De periode waarin normaal carnaval wordt gevierd, wij naar de optocht gaan kijken en naar de carnavals mis. Dat zit er nu niet in met alle maatregelen. Dus dat moet maar tot volgend jaar wachten. Na deze week hebben onze kinderen voorjaarsvakantie. Niet dat we ergens naar toe gaan maar de kinderen zijn in ieder geval vrij. Ik zelf helaas niet. Ik wil mijn dagen bewaren voor als het wat beter weer wordt en ik lekker in de tuin aan de slag kan gaan. Maar ze zullen zich vast wel gaan vermaken.