100 dagen geleden schreef ik mijn eerste blog voor deze site. Het was 16 maart en het was de eerste dag dat de kinderen niet meer naar school toe mochten vanwege Corona. Toen wisten we nog niet hoe lang het ging duren en hoe het allemaal verder zou gaan lopen. Ik dacht toen nog een bepaald school/werk ritme met ze aan te moeten houden waar we ons allemaal prettig bij zouden kunnen vinden. Elke dag samen iets van sport er in en daar was het ook het weer voor.
De eerste week hebben we veel gefietst en gewandeld ook omdat veel van mijn projecten even tijdelijk stil lagen. Ik kon even heel weinig doen. Maar die stilte was al snel voorbij en mijn agenda werd al snel heel veel drukker en zelfs zo druk dat het dagelijkse rondje fietsen en dergelijk steeds lastiger werd. Het stoplicht werd gemaakt en daarmee kon ik aangeven wanneer ik voor de kinderen beschikbaar was en dat was erg prettig voor zowel hen als mij.
School had al snel alles geregeld zodat ze vanuit school genoeg schoolwerk mee kregen maar dat bracht ook weer nieuwe uitdagingen met zich mee. Hoe zorg je dat je zelf aan werken toekomt maar dat de kinderen daarnaast ook de begeleiding krijgen die ze nodig hebben voor hun schoolwerk. Hoe ga je om met prikkelbare kinderen als je zelf ook wat prikkelbaarder bent door de situatie. En daarnaast de zorgen om mijn moeder die zelf besmet bleek te zijn met Corona en helaas niet bepaald de milde vorm doormaakte.
Ze heeft gelukkig niet naar het ziekenhuis gehoeven maar dat is vooral te danken aan het feit dat mijn vader niet ziek is geworden en al die tijd dus heel goed voor haar heeft kunnen zorgen. Vooral toen een man hier uit Velsen die ik ken vanuit mijn Raadswerk kwam te overlijden aan het virus en mijn moeder maar niet op wilde knappen was er ook wel even de angst wat er zou gebeuren als ze nog wat verder achteruit zou gaan. Ik ben eg blij dat ze aan de herstellende hand is, dat het virus is verslagen. Het herstel gaat nog wel even duren maar zo als ik gisteren al zei ze daagt zich bijna dagelijks uit om te fietsen en of wandelen.
Vandaag zijn de kinderen gewoon naar school en ben ik zelfs de hele dag niet thuis aan het werk geweest. Voor het eerst sinds 100 dagen geleden de scholen dicht gingen, en zelfs nog 7 dagen extra ten opzichte van het moment dat wij verplicht thuis moesten werken ben ik weer een hele dag buiten de deur aan het werk geweest. En weet je wat, het was heerlijk. Wat doet een mens dat goed. Vandaag was de eerste dag van de training Mobility Mentoring®. Deze aanpak passen wij toe in ons Saenbility – Organiseer je leven project. Ik had de groep natuurlijk al wel ontmoet via de online trainingen van de twee weken ervoor maar het was goed ze nu live te zien. Om ze echt te ontmoeten. En dat gevoel werd gedeeld door iedereen. En het extra leuke was dat ik daardoor ook Jennifer en Helga weer even kon spreken zonder dat door een telefoon of beeldscherm te hoeven doen. Ik hoefde zelf niet heel veel te doen voor deze training. Ik was in de ochtend even langs het stadhuis gegaan om de printjes voor vandaag op te halen en heb de aftrap verzorgt maar verder zat ik er met name als toehoorder en de aanvullingen vanuit Saenbility. De training zelf werd verder door Helga en Jennifer gedaan. Hun eerste keer samen maar het ging echt super. Een gouden duo voor deze trainingen. Voordeel is dat Jennifer de Zaanse uitvoering heel erg goed kent omdat ze er zelf in werkzaam is. Dus ook als ik er niet was geweest had dat deel ook wel goed gekomen ga ik vanuit. Maar het was fijn er bij te zijn.
Tussendoor wel enkele Starleaf overleggen gevoerd heerlijk buiten in het zonnetje. Oké af en toe misschien iets te warm maar zo kan ik al vast een klein beetje een kleurtje krijgen voor de vakantie. Want ik ben toch wel heel erg wit van mezelf haha.
De locatie was ook geweldig. Het is de eerste keer dat we hier gebruik van hebben gemaakt en ben er eigenlijk bij toeval bij uit gekomen. Oké het was een beetje erg warm maar het was vandaag ook gewoon behoorlijk warm. Maar de verzorging van eten en drinken is echt super, veel diversiteit aan zalen waar je gebruik van kan maken en er wordt ook echt met je mee gedacht. PG1 is dus een aanrader als je in de omgeving van Zaanstad een leuke locatie voor overleg, training of zelfs een klein congres zoekt.
Na deze lange dag mocht ik in mijn bakoventje stappen want pff wat was die auto warm. Eerste stuk dus maar even met de ramen wagenwijd open gereden en vervolgens dicht en de airco aan. Dat is toch wel echt een mooie uitvinding haha. Waar zou ik zijn als niemand ooit de airco had uitgevonden? Dan zouden we het nog steeds moeten doen met de ARKO zoals mijn ouders dat vroeger noemde. Tja en dan vraag jij je misschien af wat dat dan is? Nou heel simpel. Alle Ramen Kunnen Open.
Omdat het zo ontzettend lekker weer was vandaag ook maar gewoon weer vanaf de BBQ gegeten. Ik heb er voor het eerst Burritos opgemaakt gehad en ik moet zeggen ze waren goed gelukt. Op de zijpit met de wokpan de vulling gemaakt en dan de ovenschaal in de afgesloten BBQ. Voor herhaling vatbaar. Na het eten nog even lekker van het heerlijke weer genoten en daarna de kinderen toch maar naar bed gebracht. Het valt niet mee slapen in die hitte boven maar tja ze moeten wel morgen naar school dus toch maar proberen.
Uiteindelijk zijn ze nog wel redelijk vlot in slaap gevallen. Wij hebben heerlijk van onze avond genoten en gaan zo ons bedje opzoeken. Vanaf morgen zal ik geen dagelijkse blogs meer schrijven. Ik zal wel nog af en toe een update plaatsen maar nu het leven eigenlijk weer de volle normale drukte begint te krijgen is het dagelijks schrijven en dan ook nog ergens online plaatsen toch wel veel werk geworden haha. Hoe leuk het ook is om te doen en zelfs nu al om af en toe een dag terug te lezen.
Reactie plaatsen
Reacties