Dag 74/ 28 mei 2020

Ik moet je zeggen dat is een confrontatie met mijn leeftijd die ik gewoon niet wil. Vanaf dat ik 30 ben geworden heb ik steeds al gezegd ik wordt niet meer ouder. Ieder jaar vier ik op nieuw mijn 30^ste verjaardag. Ik weet niet waarom ik die grens zo moeilijk vind maar 30 vond ik gewoon echt een mooie leeftijd. Ik had al mogen ervaren wat het was om moeder te zijn. Ik had leuk werk, mijn leven stond mooi op de rit en een prima sociaal leven. Dat wild eik gewoon vast houden. En eigenlijk wil ik dat nog steeds. En gezicht dat al iets van wijsheid uitstraalt maar nog niet verlept en verloederd, haren die nog gewoon hun eigen kleur bevatten en verven alleen voor de leuk is en een lichaam dat nog energie heeft om alles te doen. En nu dit jaar wordt ik al weer 38 dat is toch wel er dicht tegen de 40 aan. Pff en dan de kinderen die al 8 en bijna 10 zijn dat gecombineerd met die grijze haren. Auw dat is echt wel te confronterend.

Dus mijn dag begon met een sport moment, ik moet dat lijf toch weer strak in het vel krijgen zoals ik dat had toen ik nog ‘jong’ was. Het zal vast niet helemaal gaan lukken en een six-pack verwacht ik ook niet van mezelf, ik hou niet eens van bier dus wat heb ik aan six-pack :p
Wat ik echter wel hoop te bereiken is dat het wat minder heen en weer blubbert. Ik mag dan wel weer slank zijn en een prima maatje 36 passen toch zie je in de wat strakkere jurkjes misschien nog iets te veel wat voor soort ondergoed ik er onder aan heb en toch nog dat lichte zwembandje ontstaan door het randje van slipje. Ik zie genoeg dames en meiden die het blijkbaar niet erg vinden als ieder vet randje door andere gezien wordt maar zelf kan ik echt diep treurig worden als ik de spiegel in kijk en dat zie. Ik kan dan ook echt mijn kleding uit trekken en iets anders aan gaan trekken waarbij het niet zichtbaar is. Daarom hebben denk ik ook zo weinig mensen door gehad dat ik zo veel dikker was geworden in de voorgaande jaren. Het correctie ondergoed onder mijn jurk en de figuur corrigerende stoffen van mijn jurken hebben mij daar over het algemeen goed bij geholpen. En  nu moet het goed sporten er voor zorgen dat ik dat überhaupt niet meer nodig heb. En Nigel wist ons weer weten aan te sporen om tot het gaatje te gaan. Helemaal afgepeigerd moest ik vervolgens snel door voor weer een wandel afspraak met een collega over een project. En ik zat toen toch al in het park dus heb ik vanaf die plek ook gelijk mijn wekelijks overleg met de overige projectleiders van mijn afdeling gedaan. Heerlijk in de schaduw van een prachtige oude boom. Wat een heerlijke werkplek. Jammer dat je daar niet standaard kunt gaan zitten werken eigenlijk.

Na dit overleg moest ik wel snel naar huis zodat ik thuis zou zijn voordat de kinderen dat waren om thuis te komen lunchen. Nadat zij de deur weer uit waren gevlogen had ik nog een call staan met Wouter. Hij heeft bijna 2 weken vakantie en we moesten nog een aantal zaken afstemmen waar ik zijn mening of visie op wilde hebben. Meteen ook nog even bij gekletst, want nu we niet meer in het zelfde werkhuis zitten spreken we elkaar zo veel minder dan normaal. Ik mis dat echt met hem maar ook met een aantal andere collega’s. Ik mis echt niet alle collega’s maar een deel gewoon meer dan andere zoals mijn Musketiers collega’s en een enkeling van de afdeling of waar ik projecten mee draai.

Na dit functionele maar tevens ook gezellig bij klets moment was ik klaar om eindelijk die grijze haren te laten verdwijnen. Bij de kapper is het ook wel een beetje wennen. Normaal ben ik behoorlijk amicaal met mijn kapster maar nu is het handen ontsmetten in de stoel gaan zitten en dan pas komt ze achter je staan. Plastic bekertjes in plaats van glaswerk. En zodra een klant vertrekt wordt alles grondig schoongepoetst. Tussen elke kappersstoel zit een klazenwand waardoor je niet helemaal opgesloten lijkt te zitten maar het voelt toch anders iets minder ontspannen dan normaal. De verf in mijn haren moet altijd een behoorlijke tijd intrekken dus ik had mijn Ipad van het werk meegenomen zodat ik gewoon nog wat aan werk kon doen in de tussen tijd. En dat was maar goed ook want het leek wel alsof iedereen had bedacht om me precies op dat moment te gaan mailen met soms nog best lastige vragen.

Maar na 1,5uur bij de kapsalon te hebben door gebracht en ‘n paar honderd gram lichter door alle haren die ze er af geknipt heeft ben ik even langs de taartenshop gereden om de laatste ingrediënten voor de taart van Sara te halen. Ik had gehoopt daar ook de spullen voor Isomalt te vinden maar de verkoopster wist mij te vertellen dat die waarschijnlijk alleen via Italië of Engeland te verkrijgen zijn. Dat gaat dus niet meer lukken voor dit weekend. Dus moet ik iets anders gaan verzinnen. Maar dat gaat ook vast goed komen.

Gelukkig al het andere hadden ze wel en ook nog wat leuke dingetjes voor de heb gescoord die ik niet perse nu nodig heb. Na de auto thuis afgezet te hebben ben ik met de fiets de kinderen van de BSO gaan halen. Rick was naar de Action en zijn moeder gegaan dus was prima verdeling zo.

Hierdoor hebben we wel later gegeten dan normaal maar ach morgen hoeven ze toch niet naar school. Na het eten nog even heerlijk geknuffeld met ze en toen was het slaaptijd. Eigenlijk had ik vanavond aan de zeemeermin op de taart willen beginnen maar dat heb ik uitgesteld naar morgen zodat we nog even samen van de rest van de avond konden genieten en we niet al te laat naar bed zouden gaan.