Ik had het gisteren al voelen aankomen maar het was misschien nog wel erger dan gedacht. Al toen ik in de nacht naar de wc moest had ik moeite om in beweging te komen vanwege de spierpijn in mijn benen. En dan ben ik ook nog zo dom geweest om voor vandaag een bootcamp in te plannen. Iets te over enthousiast. Normaal na een Milon cirkel heb ik niet echt heel veel last van spierpijn en ging ik in de avond vaak zelfs nog rennen. Maar de alternatieve variant van gisteren had toch een ander effect op mijn lijf. Dus in de nacht had ik al spijt van mijn over enthousiasme op het feit dat ik weer begeleid mag gaan sporten.
Bij het wakker worden voelde ik me echt oud en versleten maar helaas moest ik er toch echt uit en in beweging gaan komen. Ik had diverse afspraken vandaag voor werk en dus meteen in de ochtend ook een bootcamp. Gelukkig scheen wel heerlijk het zonnetje. Dat maakte het overigens ook wel weer pittig omdat je in dat brandende zonnetje aan de slag moet. Waar ik gisteren met alleen maar dames in de groep zat was ik vandaag de enige vrouw van het gezelschap. En Nigel leek het wel erg grappig te vinden dat ik al flink spierpijn had dus gooide er in de bootcamp nog een paar erg leuke been oefeningen in. Ik denk werkelijk dat ik morgen als een krakende wagen of een soort van robot ga bewegen omdat soepel bewegen gewoon niet gaat lukken door de spierpijn maar we gaan het zien. Het was een pittig lesje maar toch ben ik blij dat ik ben gegaan. Na me thuis even snel op gefrist te hebben ben ik doorgereden naar Krommenie.
Ik had met een collega van een wijkteam afgesproken al wandelend te overleggen. Het was lekker om gewoon even rustig te wandelen en het hield mijn spieren in de beweging. Ik was bang dat ik anders vast geroest zou komen zitten aan mijn stoel voor de rest van de dag. En het overleggen al wandelend is echt fijner dan via het beeldbellen.
Na het productieve overleg ben ik weer naar huis gegaan om daar aan een aantal andere zaken te werken. Zo had ik nog een vervolg webinar snellezen. Met alle stukken die ik voor werk en mijn raadswerk moet lezen is het wel fijn om sneller en dan ook nog begrijpend te kunnen lezen.
Mijn stukken voor de Staf waren uiteindelijk niet geagendeerd vanwege een overvolle agenda. Dat was ergens wel prettig omdat ik zo een aantal zaken goed kon uitwerken. Tussen de middag kwamen de kinderen even thuis lunchen en had ik mijn agenda ook leeg gelaten zodat ik even bij kon kletsen. Maar de beeldschermpjes van hun DS’en leken belangrijker dan mij te vertellen hoe hun ochtend op school was geweest. Ik moest het letterlijk uit ze trekken.
Om 13:00 begon school al weer en had ik nog even 2 uurtjes de tijd om te werken voordat Elina thuis zou komen. Lorenzo is gewoon naar de BSO geweest maar Elina heeft sinds vorige week weer ballet dus komt wel naar huis. Omdat ik toch naar de manueel in Santpoort moest en zij daar in de buurt op balletles zat stelde ik voor om met haar mee te fietsen. Dat ging niet helemaal van harte maar uiteindelijk ging ze er toch mee akkoord. Toen ik echter voorstelde dat ik een andere route zou nemen zodat ik een wat minder zware route zou hebben met minder heuvels wilde ze in een keer dat ik toch mee fietste. Gewoon om mij te pesten. Stiekem vind ze het toch wel fijn niet alleen te hoeven fietsen volgens mij en daarnaast vond ze het ook wel grappig dat ik door de spierpijn toch iets meer moeite had met het fietsen dan dat ik normaal heb haha. Klein beetje leedvermaak van mijn eigen dochter.
Na Elina bij ballet te hebben afgezet ben ik dus door gefietst naar mijn manueel. En ik moet zeggen het was dit keer nog een best prettige behandeling. De twee behandelingen van twee weken geleden hebben toch behoorlijk wat gedaan en dat gecombineerd met het feit dat ik nu mijn werkbureaustoel gebruik en een voetenbankje om toch behoorlijk ergonomisch te kunnen werken doen blijkbaar veel goed aan mijn lijf.
Na de manueel kon ik weer terug fietsen. Omdat Elina haar ballet les nog wel even zou duren ging ik haar niet gelijk ophalen. Wel ben ik even langs een vriendin gefietst die sinds afgelopen zomer in Driehuis woont. Zij hebben een huis gekocht wat een grondige verbouwing nodig heeft. Omdat ze hun huis in IJmuiden verhuurd hebben, zijn ze nu een kleine vakantie woning, wat later de schuur moet worden, in hun tuin aan het bouwen. Daar kunnen ze dan tijdens de verbouwing in gaan wonen. Ik moet zeggen het is echt geen schuur te noemen. Als vakantie woning zou menig een hem willen boeken. Daar gaan ze nog best behoorlijk comfortabel kunnen wonen tijdens de verbouwing van hun paradijsje. Hun dochter Sara vroeg meteen waar Elina was. Ze was duidelijk teleurgesteld dat ik haar niet had meegenomen. Met haar afgesproken dat als ik zondag haar verjaardagstaart kom brengen ik Elina mee zal gaan nemen. Ze wordt namelijk 5 deze zondag en ze wil heel graag een citroen taart met als thema Zeemeerminnen. Ik hou er wel van als een kind zo duidelijk weet wat ze wil.
Na even bij gekletst te hebben toch het laatste stuk nog maar even naar huis gefietst. Gelijk langs de BSO gefietst om Lorenzo op te halen. De begeleidster vertelde dat Lorenzo echt een heel ander kind is op de BSO als zijn zus er niet bij is. Veel vrolijker en vrijer. Ze heeft het gevoel dat Elina hem soms te veel bemoederd en dat hij zich in de gaten gehouden voelt door zijn zus. Dat zou best wel eens kunnen kloppen. Al doet hij dat ook wel bij haar. Ze verklikken elkaar graag. Vanuit de BSO zijn we samen lekker naar huis gefietst. Nou ja samen, bij de speeltuin bleken vriendjes van hem aan het spelen te zijn dus kon ik het allerlaatste stukje alleen voort zetten. Thuis kon ik gelijk beginnen aan het pizzadeeg en de saus voor er bovenop beginnen. En tegen de tijd dat Rick thuis kwam waren de pizza’s klaar om de oven in te gaan en was Elina haar balletles bijna afgelopen. Omdat ze deze week niet mee kon fietsen met haar vriendinnetjes van ballet is Rick naar haar toe gefietst om haar op te halen en ze gaf aan dat toch wel gezellig te vinden. En het was perfecte timing al zeg ik het zelf maar toen Elina en Rick de poort binnen kwamen fietsen ging de pieper van de oven af en waren de pizza’s klaar. Zo konden we gelijk aan tafel. Perfect al zeg ik het zelf.
En tja dan volgt het gebruikelijke bedritueel alleen met dat verschil dat Elina haar puberteitshumeur had aangezet. Ik weet niet eens meer waardoor de strijd begon maar uiteindelijk waren zowel Rick als ik even helemaal klaar met haar gedrag. Overal had ze ene brutaal weer woord op. Ik heb haar mobiel afgepakt en die krijgt ze de komende dagen niet terug. Ze mag hem morgen gebruiken om met Alma iets af te spreken voor ballet omdat het nodig is maar verder is ze hem wel echt even kwijt.
Uiteraard hebben we voor ze ging slapen het wel goed gemaakt en even goed geknuffeld. Ik vind het belangrijk om haar met een goed gevoel te gaan laten slapen maar het koste me deze keer wel wat meer moeite. Mevrouw wilde maar niet helemaal inzien hoe brutaal ze bezig was geweest. Rick en ik zeiden al tegen elkaar, als dit de prepuberteit is dan hebben we de komende jaren nog een behoorlijk zware dobber te gaan. Ik hou nu mijn hart al vast.
We waren door deze afsluiting van de dag wel echt toe aan rust samen. We hebben heerlijk even gekletst samen en nog een serietje gekeken al vorens we lekker op tijd nu ons bedje in gaan duiken. Slaap lekker.
Reactie plaatsen
Reacties