Tja hoe sta je stil bij je huwelijksdag in deze tijd, als je niet naar het restaurant kan zoals andere jaren? Dan zorg je dat het huis je restaurant wordt.
Ik hoefde vandaag dus niet te werken wat erg lekker was en daarom dacht ik lekker uit te gaan slapen. Maar Rick moest wel werken en zijn wekker ging dus gewoon vroeg. Hierdoor was ik om 6:30 alsnog klaar wakker. Ben nog wel tot 7:00 in bed blijven liggen. Het mag dan onze trouwdag zijn maar had toch geen zin om met hem al mee op te staan haha. Liefde is… ook gewoon mogen blijven liggen toch? 7 jaar geleden was voor ons de dag dat we onze huwelijksgeloften nogmaals zouden gaan uitspreken. Voor veel mensen een ongebruikelijk datum voor een huwelijk. We hebben ook van veel mensen de vraag gehad of we wel beseften dat we gingen trouwen op de dag van Dodenherdenking. En ja we wisten het heel goed. Hebben er zelfs heel erg over nagedacht. Ons wettelijk huwelijk hebben we afgesloten op 18 februari 2008. Die zou in 2013 net als 5 jaar daarvoor op een maandag vallen en was dus geen optie en daarnaast wilde we geen winterbruiloft. Het eerste idee was 25 juli, de datum waarop wij in 2003 elkaar voor het eerst hadden gezoend. Maar die datum viel midden in de bouwvakvakantie en was dus ook niet handig. Rick zijn vader is van 23 maart maar ook die datum viel niet praktisch. We wilden het liefst wel een datum die echt bij ons paste. Wie mijn schoonvader heeft gekend weet dat hij graag tegen de gevestigde orde aanschopte. Dat hij wel een klein beetje hield van een relletje schoppen, niet extreem maar net even lekker stangen of precies doen wat mensen niet verwachten. Toen hij op 4 mei 2004 overleed was het geintje dat alleen hij ervoor kon kiezen om precies bij dodenherdenkingsdag te overlijden. Dus misschien gek maar daardoor ontstond juist het idee om voor 4 mei te gaan. Daarmee was hij er voor ons gevoel toch bij. Na overleg met zijn moeder en de moeder van Rick was zo de datum bepaald. En toen we om 20:00 met al onze daggasten mee deden aan de 2 minuten stilte was dat ook het moment om extra stil te staan bij het gemis van mijn schoonvader en dat we hoopten dat hij vanaf boven de dag toch met ons mee aan het vieren was. En zo vieren wij sinds dien elk jaar onze kerkelijke huwelijksdag en zorgen we er altijd voor dat we om 20:00 in de avond wel stil staan bij dodenherdenking.
Vaak gaan we met z’n tweetjes uiteten maar ja dat was dit jaar geen optie. En daarom had ik van de week al bedacht dat ik allemaal lekkere kleine hapjes zou gaan maken als dessert en dat we eten gingen bestellen voor het avondeten. Dus al vroeg ging ik vanmorgen samen met de kinderen aan de bak. Ik had online een recept gevonden voor zelfgemaakte chocozoenen met sinaasappelvulling, daarnaast heb ik cup cakes, muffins, Makarons met chocolade Hazelnoot vulling, Brownies en twee soorten zandkoekjes gemaakt. Alles bij elkaar een behoorlijk groot dessert aangezien ik ook nog ijs had opgehaald bij het IJspaleis. En ik had nog wat chocolade over van de soezen die ik over het ijs heb kunnen gieten. Het was erg leuk om samen met de kinderen te maken. Vooral Lorenzo vind het echt heel leuk om samen te bakken. Mijn keuken was een groot ravage door alles wat ik tegelijk aan het maken was. Koekjes beslag beide soorten moesten 1 uur in de koelkast, Makaronbeslag moet na dat je ze gespoten hebt twee uur rusten voor je ze kunt afbakken en dan ondertussen nog de minimuffins, cup cakes, en brownies maken. En laten we de vulling van de chocolade zoenen niet vergeten. Die vulling bleek wel nog erg lastig te zijn en was dus niet helemaal naar mijn zin. Eerst wilde mijn mixer de kleine hoeveelheid eiwit niet goed kloppen, vervolgens er dus maar meer eiwit in gedaan alleen daar was mijn gelatine mengsel niet opgemaakt. Dus nog extra maken en gelukkig hielp dat wel iets bij het opstijven. Maar ik ga binnenkort toch nog een nieuwe poging wagen om te kijken of hij dan beter lukt. Ik heb vanavond wel meteen nieuwe gardes besteld voor in mijn mixer want mijn oude is helaas echt op. De nieuwe (heb er gelijk 2 besteld) hebben een levertijd van 5 weken dus moet wel even geduld hebben. Tot die tijd als ik met de garde wil mixen maar even de staafmixer gebruiken. Na het bakken gingen de kinderen samen met de lego spelen en binnen 5 minuten was er al weer behoorlijke ruzie. Omdat ik het behoorlijk zat ben dan ze er steeds zo’n ruzie over maken heb ik Esmee die inmiddels ook hier was komen spelen naar huis gestuurd en Evi die precies rond die tijd aan de deur stond ook maar weer weg gestuurd. Afgesproken dat als Elina zich weer ging gedragen ze later op de dag nog wel zou mogen komen. Terwijl ik de kinderen voor straf maar even naar hun kamers heb gestuurd heb ik alle lego die overal op de salontafel en hun lego tafel stond opgeruimd. Voorlopig mogen ze er even niet mee spelen van me. Er komt toch alleen maar ruzie van en vervolgens ben ik dan de boeman. Toch altijd knap dat ze mij dan allebei als de boeman weten aan te wijzen. Beide vonden ze dat ze niets fout hadden gedaan en dat het aan de ander had gelegen en dat ik ze dus strafte voor iets dat zij niet hadden gedaan. Jij verpest alles en zo is mijn leven niet meer leuk, jij luistert nooit naar mijn kant van het verhaal, moet ik me dan maar de hele tijd gaan zitten vervelen? Allemaal dingen waar ruim mee gestrooid werd. Want ja onze kids hebben buiten de lego natuurlijk helemaal niets om mee te spelen haha. Uiteindelijk na 5 minuten kwam Lorenzo al naar beneden, verdrietig dat ik alles had weggeruimd maar na een goed gesprek snapte hij me wel en gaf aan dat hij echt wel spijt had. Al vond hij nog steeds dat hij rechtvaardig had gehandeld en zijn zus niet terecht boos op hem was geworden. De waarheid ligt ergens in het midden. Elina duurde aanmerkelijk langer voor ze haar excuses kwam aanbieden en waar ik dan met Lorenzo er vaak goed over kan praten vind zij dat het dan maar meteen klaar moet zijn. Zo van ik heb sorry gezegd dus dan hoeven we het er niet meer over te hebben. Ik weet niet of dat de prepubertijd is of dat het gewoon in de aard van het beestje zit. Ik weet eigenlijk ook niet zo goed of dat voorheen nou anders was. Ik vergeet vaak wel weer dat boze gedoe. Ik onthoud alleen dat ze vaak brutaal is en zo maar niet sinds wanneer dat is.
Maar goed uiteindelijk is zij met Evi gaan spelen en Lorenzo toch weer met Esmee. En dat tot dat Rick thuis kwam. Ondertussen had ik van onze woonkamer een restaurant gemaakt. Alle gordijnen dicht zodat het wat donkerder was in huis, twee kaarsen op tafel, wijnglazen en waterglazen op tafel (alleen in mijn wijnglas zat ook inderdaad wijn maar ach gaat om de uitstraling) en de tafel netjes gedekt met tafelkleed en mooie loper ipv met de gebruikelijke placemats.
Voor het eten hadden we uiteindelijk gekozen voor Van Es Catering en Snackbar. Veel bleek er namelijk dicht te zijn op maandag. Maar goed Rick had een Schnitzel Schotel en ik een Varkenshaassaté schotel. Voor de kinderen was het patat en snacks. Ik moet zeggen dat van Es dat wel goed verzorgt. Rick en ik hadden geen bord nodig want ons eten lag heel netjes op een bamboe bord en niet in van de geijkte piepschuim bakken die je vaak ergens anders krijgt. Zo leek het alleen nog maar meer op een echt restaurant. En daarna dus nog genoten van mijn zelf gemaakte toetje.
Omdat de kinderen op mochten blijven tot na de Dodenherdenking hebben we gezellig nog een 3 tal spellen gedaan. Tussendoor wel weer even een boze Lorenzo omdat het weer even niet helemaal naar zijn zin ging maar dat heb ik maar even genegeerd. Even voor 20:00 de TV aangezet en zo konden we de herdenking samen kijken en ook naar de speech van onze Koning luisteren. Het was natuurlijk heel erg vreemd een helemaal lege Dam maar het maakte ook wel heel veel indruk daardoor. En je ziet aan de reactie van de kinderen dat met name de verhalen die door kinderen en kleinkinderen van de mensen die de oorlog hebben meegemaakt erg veel indruk op hen maken. Dat ze daardoor al is het maar voor even beseffen hoeveel geluk wij hebben om in vrijheid te leven, zonder de angst van een bombardement, zonder de angst van deportatie en alle andere ellende uit de oorlog.
Nadat de herdenking helemaal was afgelopen was het voor hen bedtijd en daarna voor ons pootjes omhoog tijd. We hebben samen een opgenomen serie gekeken en daarna naar Jurasic Park film gekeken. Die is nu net afgelopen dus nu is het wel echt bedtijd.
Reactie plaatsen
Reacties