Dag 13&14/ 28&29 Maart 2020 weekend

Het is nu al maandag vroeg in de ochtend want had niet eerder de tijd genomen om te schrijven maar er is dit weekend genoeg gebeurd. Zaterdagochtend was er uiteraard weer geen voetbal, waar wij normaal op zaterdag op tijd opstaan en moeten zorgen dat we allemaal aangekleed zijn, Lorenzo zijn voetbaloutfit aanheeft en Elina een tasje gevuld heeft om zich te kunnen vermaken in de voetbal kantine kon er nu uitgeslapen worden. En toch beginnen ze het wel te missen. Normaal hebben we op zaterdagochtend regelmatig mopperende kinderen, 'Moet ik nou weer mee naar de voetbal', 'ik heb geen zin om te gaan voetballen vandaag', 'het is nog zo vroeg', 'wat moet ik meenemen dan' is slechts een greep uit wat er gezegd wordt. Nu zouden ze er echter een liefding voor over hebben om op dat voetbalveld te staan en om in de kantine te kunnen spelen met andere zussen/zusjes van Lorenzo zijn voetbalmaatjes. En ook ik kan regelmatig mopperen op het langs het veld moeten staan, in de kou, in de regen etc. Maar nu zou ik het zonder morren hebben gedaan. Ik mis het om gezellig te kunnen kletsen met de andere ouders, het genieten van het voetbalspel van onze jongens en het na afloop bespreken hoe ze het hebben gedaan. Het is wel goed om alle "normale" dagelijkse zaken meer te gaan waarderen. Je beseft steeds meer hoe goed we het eigenlijk hebben.

Dit weekend hadden we helaas ook te maken met een verstopte wc op de bovenverdieping. Hij stroomde nog net niet over tijdens het doorspoelen, maar echt weg lopen deed het ook niet meer. Dus gewapend met handschoenen en een speciale rioleringsveer gingen Rick en ik na zijn werk de strijd aan met de wc. Helaas had ik geen handschonenen tot aan mijn ellebogen en omdat Rick echt niet tegen viezigheid kan was ik de klos. Dus eerst maar eens de ophoping eruit halen en in een emmerte gooein. Leuk m daarna even met die emmer richting de kinderen te lopen, 'kijk we hebben lekkere maaltijd voor jullie. O wat zijn wij erge ouders, je had die koppies moeten zien :-).

Maar goed het echte probleem zat natuurlijk niet in de hals waar ik bij kon komen. En zelfs daarbij bleken de handschoenen al te kort te zijn, dus liep dat heerlijke vieze water in mijn handschoen, gadver de gadver de gadver. Dus met de veer erin, het duurde even voordat we hem verderop in de pijp door de plek van de ontstopping heen hadden gekregen maar het is gelukt en gelukkig spoelde de WC daarna weer goed door. Weer gewoon fris en helder water in die WC pot is toch een stuk aangenamer om te zien. Na een flinke ontsmettingsbeurt van de wc was de ontsmettingsbeurt van mijn eigen handen en onderarmen aan de beurt. Het zijn niet de leukste klusjes maar ook dat hoort wel bij het hebben van een eigen huis. En het maakt dan niet uit of je in een #stay@home periode zit of niet.

Na mijn ontsmettingswerkzaamheden aan mezelf had ik een grote behoefte aan een frisse neus. De geur van de wcpot bleef ergens in mijn neusharen hangen denk ik. Een goede motivatie dus om toch ook weer eens een rondje te gaan rennen zonder de kinderen erbij. Dus hup de sportkleding aan en gaan rennen. Maar ik begin steeds meer te merken dat mjn lichaam het begint te weigeren en dat mijn conditie acheruit aan het gaan is. Ja ik beweeg elke dag maar wel samen met de kinderen en dat is daarmee ook gelijk minder intensief dan wat ik normaal zou doen. Bijna 2 jaar geleden begon ik bij #HappyBodies met sporten. Na een periode van revalidatie en proberen op te bouwen van spieren die mijn bindweefselfuncties zoveel mogelijk over konden gaan nemen was het me tot dan niet gelukt om echt conditie en spiermassa op te bouwen. Van alles heb ik geprobeerd maar het was het allemaal net niet. Zo'n massa sportschool waarbij je eigenlijk weinig begeleiding krijgt bij de apparaten, lesjes die via een beeldscherm worden gegeven dus je niet weet of je het eigenlijk wel goed doet, fysio fitness wat ik niet echt leuk vond en ga zo maar door. De afgelopen 2 jaar heb ik door een combinatie van de MILONcirkel en Synergie (personaltraining) mijn lichamelijke condities behoorlijk weten te verbeteren. Ik ben weer sterker, heb veel minder last van dagelijkse pijnen door de HMS en heb een beter uithoudingsvermogen gekregen. Maar het gaat nu dus echt snel achteruit. Veel bewegingsapparaten in mijn lichaam knakken bij beweging, een half uur rennen is een totale uitputtingsslag zowel qua duurvermogen als qua lichamelijke ongemakken. Tijdens het rennen begon mijn schouder zo ontzettend pijn te doen dat ik echt moest gaan wandelen. Na even wandelen kon ik het rennen wel hervatten maar het is zo ontzettend frustrerend. Ik was zo blij met mijn progressie en om nu te accepteren dat het tijdelijk even minder is valt me toch zwaar. De hoop is dat ik het echter wel weer heel snel weet op tebouwen zodra de sportschool open is. En danhoop ik dat mijn manueel alles wat nu waarschijnlijk even niet meer goed zit door de minder goede werkhouding weer goed kan zetten. Maar ik baalde zaterdag dus wel ontzettend en kon er bijna wel een potje van gaan janken. Ik ben wel even bij een vriendin haar huis voorbij gelopen. Heb even lekker in de deur opening staan bij kletsen en we hebben afgesproken aankomend weekend een online borrel te gaan organiseren met onze vriendinnen. daar hebben we allemaal wel behoefte aan.

Zaterdag hebben we ook mijn schoonmoeder opgehaald zodat ze bij ons kon komen eten. Afspraak met de kinderen is dat ze oma even niet kunnen knuffelen maar zo konden zij haar zien en zij haar. Voor allemaal was dat wel even goed. En omdat oma door haar operatie en revaldiatie ervan al een hele tijd niet meer hier geweest was en dus niet meer mee heeft kunnen eten had ik speciaal voor haar Mousaka gemaakt. Volgens mij heeft ze er van genoten. Voor haar is het ook pittig geweest. Operatie op 6 februari voor een nieuwe knie, bleek haar onder been een fractuurtje opgelopen te hebben en mocht het been dus niet belast worden. 14 februari richting Velserduin voor revalidatie. Hier is ze super goed verzorgt en begeleid. En dan sinds de Corona ook nog weinig en uiteindelijk geen bezoek mogen ontvangen. Zelfs niet nu ze thuis is. Ze is dus al sinds woensdag alleen thuis geweest en dat als alleenstande vrouw is wel pittig. Natuurlijk proberen we wel steeds even iets van ons te laten horen, maar het is anders dan er op uit kunnen gaan. Wij hebben elkaar nog hier in huis. Hoe anders is dat voor iedereen die alleen woont. Ik heb zelf ook 2 vrienden in mijn vrienden groep die helemaal alleen wonen. Dan is het extra pittig. Wij kunnen misschien wat extra prikkelbaar zijn richting elkaar maar we hebben wel ook gezelschap aan elkaar. Wij hebben de luxe ons even alleen terug te kunnen trekken in onze kamers maar ook de luxe om wel et elkaar een spelletje te kunnen spelen, samen te eten en dus aanspraak te hebben anders dan van een huisdier of de muren van je huis.

In de avond hebben Rick op zaterdag een film gekeken die we afgelopen september al hadden opgenomen maar nog niet de tijd hadden genomen om hem ook daadwerkelijk te gaan kijken. Maar omdat ik met name nu veel meer thuis ben dan normaal hebben we veel meer tijd om samen naar dingen te kijken dan anders.

De zondag was eigenlijk niet heel erg anders dan normaal. Een heerlijke rustige luie dag. Rick even zijn rondje rennen, ook hij merkt dat zijn conditie achteruit is gegaan ondanks dat hij nog wel zijn gewone werk ritme heeft. Maar op het werk merkt hij de gespannen sfeer van het elkaar zoveel mogelijk moeten ontwijken, de stress of het bedrijf open kan blijven of niet, zal de productie door kunnen blijven draaien of niet. En als ze wellicht toch nog dicht moeten overleeft het bedrijf dat dan wel? Die stress heeft ook inpakt op zijn fysieke en geestelijke gesteldheid en dus op zijn conditie bij het rennen. Dus zelfs al gaat je werk wel 'gewoon' door het is nooit zoals het voor de Corona was.

Vandaag was het vooral een dag met veel aandacht voor de kinderen. Samen knikkeren op de overloop. Ze hebben zelf een knikkerspel bedacht waarbij er één bovenaan de trap hangt en één voor de Wc deur zit/ligt. Op het midden van de overloop staat dan het knikkerpotje en het gaat erom dat je zoveel mogelijk knikkers er in krijgt. Hoemeer knikkers erin hoe meer punten, daar kan je dan weer grotere maat knikkers mee verdienen. Hebben ze toch weer creatief bedacht zo samen. Verder hebben we Sky gespeeld een leuk spel van 999games dat ik ooit heb gekregen om te mogen beoordelen tijdens 'het leukste speelgoed van het jaar' verkiezing. Voor de kinderen de eerste keer dat ze het speelde, maar omdat het enigzins wat weg heeft van Carcasonne hadden ze hem snel door en ze vonden het een leuk spel. Naar mate ze ouder worden kunnen we steeds meer spellen spelen die ik voorheen alleen met mijn vrienden kon spelen. Ik ben blij dat ik mijn kinderen heb kunnen besmetten met het spelletjes virus. Een besmetting die niet erg is maar juist een voordeel opleverd namelijk dat ik nog steeds veel verschillende spellen kan spelen ondanks dat ik niet met mijn vrienden kan afspreken. Ook hebben we samen Bonje in de Stal maar eens uitgeprobeerd. Een spel wat ik volgens mij ook al heel lang heb. Als ik het me goed herinner heb ik dat al weer een jaar of 4 geleden gewonnen tijdens 'fandag 999games'. Ik won toen het grote speedcups spel en daarmee een beker en een leuke prijzenpakket. Het is een eenvoudig kaartspel maar snelheid is wel geboden en leverd hilarische momenten op.

Normaal ga ik op zondag ochtend altijd naar Happy Boddies en omdat ik ook vandaga toch nog wat wilde doen omdat het rondje rennen niet zo goed ging gisteren heb ik vandaag terwijl Rick boven met de kinderen aan het knikkeren was de High Intensity wokrout gedaan die zij op hun besloten Facebook pagina hadden gezet gisteren. het was een heerlijke work-out, sommige dingen lukte niet zoals ze moesten dus heb ik het maar gedaan zoals ik het wel kon maar het gaf wel een goed gevoel. Daarna nog even een foto van mij in de plank positie en de kinderen op mijn schouders en billen. Eerst met Elina op mijn billen maar dan zakte ik gelijk door mijn armen en rug heen, maar ik ben niet van het opgeven dus toen proberen met Lorenzo op mijn billen en Elina op mijn schouders. En ik wist het na 2 x zelfs 15sec vol te houden. Toch eens kijken of ik dat nog wat verder op kan bouwen de komende periode. Is toch een leuke uitdaging en de kinderen vinden het ook super grappig.