Dag 9/ 24 maart 2020

Vanmorgen had ik twee heel erg verdrietige schatjes. Gisteren vertelde ik al dat ze vandaag mee zouden mogen naar de speeltuin met de overbuurman, maar gezien er gisteravond weer aangescherpte maatregelen zijn getroffen ging dat feestje niet door. Begrijpelijke keuze van onze buurman maar wel heel balen voor Lorenzo en Elina. Ze hadden zich hier uiteraard enorm op verheugd. Gevolg twee huilende kinderen en een moeder hart die mee huilde omdat ik me hun teleurstelling en verdriet zo kon voorstellen. Besloten om vandaag dus even iets minder streng te zijn.

Ze moesten wel het laatste huiswerk afmaken want morgen moeten ze het inleveren, maar verder mochten ze een beetje doen waar ze zelf zin in hadden. En in de middag heb ik even tijd gemaakt om het spel Hotel met ze te spelen. Ondertussen wel telefoneren en mails beantwoorden voor mij maar zo kon ik toch nog beetje extra aandacht aan ze geven.

In de ochtend werd via mijn sportschool voor het eerst een live fitness les aangeboden van een half uurtje daar heb ik ook even aan mee gedaan. Dat was echt wel even lekker en leuk om je eigen vertrouwde instructeurs te zien. Het was nu vanuit een andere locatie dan waar ik sport maar de instructeur heeft wel ook een tijdje in Haarlem gewerkt waar ik kom en is ook nog een korte periode een danspartner van mij geweest. Ik probeer zo wie zo elke dag wel even buik, billen, benen en armspieren te trainen. Elke dag ongeveer 15 minuten voor het slapen gaan.

Helaas kreeg ik vandaag ook bericht van mijn manueel dat wegens de nieuwe maatregelen ik morgen ook niet bij haar langs mag komen. Alleen bij medische noodzaak en op verwijzing van de huisarts. Ik heb wel hoofdpijn bijna elke dag en merk dat mijn lichaam het vele thuiswerken ook niet leuk vind maar het is ook geen medische noodzaak. Ik snap dat elk lichamelijk contact wat niet noodzakelijk is nu vermeden moet worden maar ik baal uiteraard wel. Ik ga tegenwoordig niet vaak meer naar de manueel, vorige keer was denk ik al meer dan 6 maanden geleden maar als ik dan ga is het ook omdat ik te veel last heb gekregen van hoofdpijnen en/ of pijn in mijn armen. Dat was nu ook zo. Dus voorlopig maar even doorbijten en hopelijk mag ik snel wel weer heen zodat ze er even naar kan gaan kijken.

Qua werk begin ik steeds meer bedreven te raken in het online werken. Ja ik mis natuurlijk de fysieke vergaderingen, het samen werken in een werkhuis waarbij je even snel naar een collega kan toelopen om een vraag te stellen en samen snel af te kunnen stemmen maar via Zoom, Whats-app en face-time heb ik vandaag behoorlijk wat voor elkaar gekregen. Mijn eigen projecten liggen gedeeltelijk stil maar waar kan proberen we wel voorbereidingen te treffen dat zodra het leven weer enigszins in het normale ritme komt we direct door kunnen pakken. Ook andere opdrachten komen er nu voort uit deze periode. Zo gaan beschikkingen naar inwoners altijd via de post, met steeds meer zieke en veel mensen die vanuit huiswerken kan het handig zijn om ook zo veel mogelijk digitaal te gaan beschikken. Toevallig kreeg ik vandaag een nieuwsbrief van een kennisinstituut waarin dit dilemma naar voren kwam. Daarin werden handvaten gegeven om het digitaal te kunnen gaan doen. Dit doorgestuurd naar mijn leidinggevende en ik mocht er mee aan de slag om dit te gaan regelen. Dit soort klusjes die snelheid vragen vind ik zelf altijd erg leuk. Even flink je tanden in bijten en direct doorpakken. Juridisch heb ik vandaag alles af weten te tikken. Proces is ook uitgedacht alleen nog 1 schakel die moet laten weten of ze dat kunnen gaan bieden en dan kunnen we gaan kijken naar implementatie. Zo voelt het direct of je weer eens een echt productieve dag hebt gehad.

Want met de kinderen thuis, projecten die half stil liggen en die niet direct naar resultaat kunnen leiden op dit moment geven je soms wel het gevoel een beetje onproductief te zijn. En ik weet dat het helemaal niet zo is, want je kunt ook niet de zelfde productiviteit leveren zoals normaal al zou ik dat het liefste wel willen.

In de avond had Lorenzo in een keer heel erg hoofdpijn en werd er misselijk bij. Ik denk onder andere omdat ik ze helemaal niet naar buiten heb gekregen. Door dat ze zo baalde dat ze niet naar de speeltuin mochten en ik niet wil dat ze nog met vriendjes buiten gaan spelen omdat ze echt die 1,5 meter afstand niet in de gaten houden wilde ze gewoon even helemaal niet. Omdat ik veel overleggen had vandaag had ik ook niet de tijd genomen om even met ze te gaan wandelen of fietsen en zo hebben ze dus de hele dag binnen gezeten. Aandachtspunt voor mezelf om dus wel te zorgen dat we elke dag echt even een frisse neus gaan proberen te halen. Met zetpil ging hij lekker even op tijd naar bed zonder te hebben gegeten. Half uurtje later kwam hij toch weer naar beneden en heeft toen als nog heerlijk zijn stampotje met mijn eigen gemaakte gehaktballen gegeten. “Mama jij kan het allerlekkerste koken van de hele wereld” was zijn reactie. Dat zijn toch de smelt momentjes waar je weer even van kan genieten en alles verder even laat verdwijnen.

Terwijl Lorenzo al naar bed was, hebben Rick en ik met Elina even Qwirkel gespeeld. Ook wel even leuk voor ons meisje om de aandacht van ons even helemaal te hebben. Daarna allebei de kinderen naar bed gebracht en hadden Rick en ik de avond weer gewoon voor ons zelf.

Morgen mogen de kinderen weer nieuw huiswerk ophalen en gaan we mijn schoonmoeder op halen uit de revalidatie. Gelijk ook maar de week boodschappen doen. Die had ik vandaag anders gedaan maar nu doe ik ze morgen zodat we gelijk ook haar boodschappen kunnen gaan halen.