Dag 6/ 21 maart 2020

En dan is het weekend. Net als vorige week hoefden we niet op tijd op voor de voetbal. Wat voor Lorenzo betekende dat hij lekker de hele dag in zijn pyjama kon blijven hangen. Hij was ook niet te motoveren om zich aan te gaan kleden en even buiten te gaan spelen.

Elina koos er wel voor even lekker naar buiten te gaan met haar waveboard. Lekker even genieten van het heerlijke lente weer van vandaag. Wat me tijdens het boodschappen doen op viel vandaag is dat je toch nog best veel groepjes mensen bij elkaar ziet en dat mensen met hun hele gezin de supermarkt in gaan. Ik snap dat echt niet. Ik maak een lijstje van wat ik moet hebben, ga alleen heen en ga doelbewust door de winkel heen, reken af en vertrek weer. De kinderen mogen van mij wel nog buiten spelen maar niet met hele groepen, het liefst ook alleen fietsen, balletje overtrappen waveboarden/ skaten etc. Geen dingen waarbij ze echt fysiek contact maken. Zeker nu mijn moeder steeds zieker aan het worden is door dit rot virus besef je des te meer dat je zelf ook echt op moet letten.

Mijn moeder heeft vandaag vooral op een stoel gehangen en in bed gelegen en het eten smaakt hoor nog steeds niet maar ook het drinken gaat niet van harte. Ik zou willen dat ik wat zou kunnen doen voor haar maar ben wel blij dat ze mijn vader heeft die het nog in de gaten kan houden.

Daarom ook weer extra blij dat mijn schoonmoeder niet alleen thuis zit maar in de revalidatie. Natuurlijk is het naar dat we elkaar nu alleen via skype kunnen zien maar we weten wel dat er goed voor haar gezorgd wordt. Als zij in thuis quarantaine zou moeten zoals mijn moeder nu dan hadden we ons daar nog meer zorgen om gemaakt. Vandaag dus ook weer even geskypt met haar. Ze kan ons slecht verstaan maar volgens mij vind ze het wel fijn ons op die manier nog even te zien. 

Met opa via Face-time ook nog even gesproken. Oma lag op dat moment weer op bed dus die hebben we helaas niet gesproken. Hopelijk knapt ze snel wat op zodat zij ook weer energie heeft om te face-timen.

Net als vorige week zaterdag heb ik de voetballoze ochtend gebruikt om weer iets in huis aan te pakken. Dit keer was mijn slaapkamer aan de beurt. Ik had nog al wat spullen naast mijn bed verzameld die uitgezocht en opgeruimd moesten worden dus dat maar eens gedaan. Ik moet toch enigszins het goede voorbeeld aan de kinderen geven zullen we maar zeggen.

Elina moest namelijk ook haar kamer spik en span maken. Haar SIMkaart was binnen gekomen en ze zou de telefoon pas krijgen zodra ze haar kamer helemaal netjes had. Laten we zeggen dat ze voor haar doen zeker haar best heeft gedaan. Er is nog best wat te doen maar dat gaan we morgen samen verder doen hebben we afgesproken.

Maar vandaag was dus de dag dat ze eindelijk haar eigen telefoon kreeg. Wat is ze er trots op en blij mee. Liefst had ze hem nu ook mee naar boven genomen en op haar kamer gelegd maar dat mag ze niet want dan gaat ze denk ik niet slapen maar stiekem kletsen met haar vriendinnetjes. En ach laten we eerlijk zijn als ik op die leeftijd een telefoon had gehad dan had ik dat ook gedaan.

Bij het tandenpoetsen vanavond hadden we het er over dat ze eigenlijk wel erg geluk heeft dat ze nu toch al een telefoon heeft gekregen en dat dit heel anders is dan toen haar papa en ik jonger waren. Je had dat koppie moeten zien toen ik vertelde dat ik al een jaar of 17/18 was eer ik een mobiele telefoon had. En dat die loodzwaar waren en dat je er alleen maar mee kon bellen. Ze kon zich er duidelijk geen beeld bij vormen. Onze kinderen groeien op met dat het heel normaal is. Op dat soort momenten besef je dat je echt ouder aan het worden bent. Vroeger toen ik 9 was en mijn ouders iets vertelde over wat wij toen hadden wat zij nog niet hadden kon ik me er ook geen voorstelling van maken en nu besef je hoe snel de technologie eigenlijk gaat.

Stel je voor dat dit virus er toen was geweest, toen hadden mensen niet thuis kunnen werken, toen hadden ze niet kunnen skypen, toe had je geen internet om je verhalen te delen zoals nu. We mogen blij zijn met de huidige tijd. En dat we met al die middelen in staat worden gesteld toch contact met elkaar te houden in deze vreemde tijden. Dat we in een familie app door mijn vader en moeder op de hoogte gehouden kunnen worden, dat we oma kunnen skypen in de revalidatie.

Natuurlijk hebben we ook vandaag weer spelletjes gespeeld. Saboteur, Peking Mysteries en Monopoly Valsspeler editie waren vandaag aan de beurt. Heerlijk om dat te kunnen doen met de kinderen. Ik bleek een heel erg goede valsspeler te zijn en wist mijn kinderen dik in te maken. Ik zou me schuldig moeten voelen maar vond het te leuk om iedere keer vals te spelen en dan die koppies van Elina en Lorenzo als ik weer liet zien waar ik had vals gespeeld. Voor wie de versie niet kent: je hebt steeds 5 opdrachten liggen van hoe je moet proberen vals te spelen, lukt het je zonder betrapt te worden krijg je een beloning, wordt je wel betrapt krijg je een straf en moet je de gevangenis in. Bij deze editie krijg je dan ook echt een handboei om. Echt een aanrader als je weer eens een keer wat anders wilt met monopoly.

Vandaag is ook ons overbuurmeisje 18 geworden. Helaas natuurlijk niet het grote feest wat ze gewenst had maar we hebben wel een kaartje voor haar gekocht en omdat ze nu legaal mag gokken hebben we er een paar krasloten bij gedaan. En dan hopen dat ze haar ook nog wat opleveren.

Net nog even mijn dagelijkse portie planken gedaan volgens het schema(ik heb de app Plank Workout). Nu is het al weer bijna zondag dus tijd om lekker te gaan slapen. Morgen ga ik proberen lekker wat te gaan hardlopen en een online fitnessles te gaan volgen. Want normaal ga ik op zondag naar de sportschool voor 30 minuten crosstrainen, 15 minuten fietsen, 2x de milon cirkel en 15 minuten buikspieren. Die kan nu natuurlijk niet dus moet ik er even een andere invulling aan gaan geven maar dat gaat vast goed komen. Fijne nacht.