Dag 3/ 18 maart 2020

Toen ik vanmorgen beneden kwam waren de kinderen al aangekleed en hadden ze ontbeten. Ik was lekker wat langer blijven liggen. Nu ik geen reistijd heb en ik mezelf heb voorgenomen ook lekker even een make-up loze periode in te lassen hoef ik er echt niet zo vroeg uit. Zolang ik me maar hou aan de afspraak dat ik om 8:30 aangekleed ben en mijn ontbijt op heb (in mijn geval alleen tabletten en twee glazen water) is het goed. Misschien dat wie dit leest zich afvraagt waarom mijn ontbijt bestaat uit twee glazen water en tabletten, ik ben bezig met afvallen en hou me daarmee aan Intermitten Fasting. Ik eet dus maar binnen maximaal 8 uur op een dag. Mijn ontbijt wordt dus niet eerder dan 10:00 genuttigd maar probeer het vaak zelfs uit te stellen tot 12:00. Wat me op werk overigens beter lukt dan nu ik thuis ben. Het eten is toch dicht bij dus ik merk dat ik eerder geneigd ben om wat te pakken en dus ontbijt ik nu als de kinderen hun 10:00 momentje hebben. Ik weet nu wel dat thuis zitten niet goed is voor mijn lijn. Ik weet niet of het alleen ligt aan het feit dat ik hier makkelijk wat te eten kan pakken maar ik heb ook echt meer trek. Moet dus nog wat meer zelfbeheersing inzetten om toch te blijven werken aan mijn doel om weer 58 kilo te gaan wegen.

Net als de andere 2 dagen is de dag weer gestart met lezen en het jeugdjournaal kijken. Dit lijkt een ritme waar de kinderen zich goed in weten te vinden. Ook gebruiken zij dit moment om net als mij een dagboek bij te houden over deze voor ons allemaal vreemde periode. Omdat we pas om 10:00 bij school hun taken op konden halen mochten ze na het lezen en schrijven even op ipads op Squla. Die was weer eens overbelast want tja er zitten in een keer duizenden kinderen natuurlijk op die site. Dus hebben ze wat andere apps opgezocht die wel te maken hadden met rekenen en/of taal.

Net even voor 10 uur gingen we de deur uit dus klokslag 10uur waren wij bij school als eerste. Daar stonden tafels met kratten per klas en een aantal juffen. Beide kregen ze een mooi pakketje aan papieren en een leesboek mee voor de komende week. Volgende week woensdag mogen we dan alles weer inleveren en krijgen we weer een nieuw pakketje mee.

Op de terug weg hebben we gelijk maar weer de boodschappen gedaan voor de komende 2 dagen zodat we hopelijk morgen niet naar de supermarkt hoeven. Het hamsteren in de winkels lijkt nog niet opgehouden te zijn want de schappen zijn nog steeds erg leeg ondanks het feit dat we steeds personeel zien die hun best doen om het allemaal weer aan te vullen.

Gelukkig is de winkel voor ons maar 5 minuten lopen dus kunnen we wel gemakkelijk snel even gaan kijken of iets weer beschikbaar is als we het echt nodig hebben. De winkel is ook recentelijk verbouwd en heeft sinds 2 weken daarom zelfscan mogelijkheden. Dat komt nu goed uit want daardoor kan ik met de app op mijn telefoon zelf de boodschappen scannen en dan met mijn telefoon ook gelijk de betaling doen. De techniek is in dit geval handig want daardoor heb je zo min mogelijk contact met oppervlakken waar veel andere handen aan hebben gezeten. En laten we eerlijk wezen, deze hele gedeeltelijke sluiting van Nederland is toch vooral omdat we het virus zo min mogelijk willen verspreiden en dus moeten we er alles aandoen om daar aan mee te werken.

Eenmaal thuis gekomen leken allebei de kinderen nieuwe moed te hebben gevonden en wilde ze in plaats van het frisse neus moment verder afmaken liever gelijk aan hun schoolwerk beginnen. Daar kwam Elina later op de dag wel van terug toen bleek dat haar werk toch best pittig en veel was. Tot aan de lunch werd er in ieder geval door beide goed gewerkt waardoor ik ook echt even een belangrijk document voor mijn werk kon afmaken. Want als zij goed zelfstandig werken dan kan ik ook echt even slagen maken.

Nadat we samen een broodje hadden gegeten was het weer tijd voor ons sport moment. Ik had Lorenzo natuurlijk beloofd dat we zouden gaan voetballen dus dat werd het ook. De voetbalkooi hier om de hoek van ons huis was gelukkig helemaal leeg. Dus gingen de kinderen allebei op doel en ik in het midden. Een soort lummelen maar dan met voetballen. De regels waren best simpel. Wie in het midden stond moest proberen te scoren bij een van de twee andere, de twee op de doelen moesten dat zien te voorkomen maar moesten om de bal naar de andere kant te schoppen wel verplicht over de middencirkel heen schoppen. Ging de bal daar niet overheen werd die persoon de lummel of als de lummel scoorde wisselde hij met de persoon van dat doel van plek. Het ging er af en toe best pittig aan toe. Ik heb Elina een paar blauwe enkels geschopt (oeps) en ik bleek weliswaar redelijk goed te kunnen keepen het heeft mij ook een paar blauwe enkels, armen en handen bezorgt.

Even later kwam er nog een ander jongetje aan die vroeg of hij mee wilde spelen, ik wil dan ook niet vervelend doen dus van mij mocht hij, maar ik merkte dat Lorenzo dat toch lastiger vond. ‘Mama dat kan toch niet vanwege de Carona?’ En eerlijk gezegd weet ik het ook niet zo goed meer. Aan de ene kant hoor je via verschillende kanalen dat kinderen best nog met elkaar kunnen spelen en het waarschijnlijk niet zo snel overdragen en aan de andere kant wordt ook afgeraden te veel contacten te hebben buiten je eigen huishouden. Maar het jongetje leek gezond en wij zijn dat ook. Toch bemerkte ik dat Lorenzo er niet meer vol in ging en toen ik vervolgens een werk telefoontje kreeg zijn we toch maar gestopt. Dit leek een opluchting te zijn voor Lorenzo. Het doet hem dus echt wel veel in dat koppie.

Eenmaal terug binnen gingen we alle drie weer aan het werk. Omdat Lorenzo zijn schoolwerk al allemaal af had heb ik hem aan het werk gezet om een stoplicht te maken zoals ze die ook op school hebben. Daarmee kan ik aan de kinderen aangeven of ze mij kunnen storen of niet. Staat het stoplicht op rood dan moet ik me echt even concentreren op waar ik mee bezig ben, of te wel ben ik met een lastig stuk bezig of ben ik aan het bellen. Wanneer ik hem op oranje zet dan ben ik wel echt druk bezig maar mogen ze me vragen gewoon stellen als dat nodig is om verder te kunnen. Staat hij op groen dan vind ik het niet erg om gestoord te worden. Dit systeem gebruiken ze bij hun op school ook en ze vinden het fijn omdat nu thuis ook te hebben. Op school hebben ze dan normaal zelf ook nog een dobbelsteen met die kleuren en een ? erop maar dat gaan we niet gebruiken.

Elina was inmiddels wel echt klaar met het moeten doen van haar werk voor school. En omdat het woensdag is en ze normaal dan in de middag vrij zijn heb ik het goed gevonden dat ze wat er niet afwas voor nu mocht laten liggen. Wel met de afspraak dat ze morgen het alsnog afmaakt en ook haar werk van morgen gewoon af heeft aan het eind van de dag.

Omdat ik wel echt mijn stuk van vroegsignalering af wilde maken heb ik de kinderen gevraagd om de bomontploffingen op hun kamers eens op te gaan ruimen. Helaas lijken ze namelijk heel erg op mij en niet op hun vader. Ze laten alles slingeren, de slaapkamer vloeren zijn nauwelijks te zien en opruimen is een vies woord. Als kind was ik net zo erg en zelfs nu ben ik helaas nog steeds niet de meest opgeruimde persoon. Tot af en toe behoorlijke frustratie van Rick die wel van een opgeruimd huis houdt. Ik kan rommel toch wel wat meer negeren en gewoon tussen de rommel in mijn ding doen. Ik ruim dan alleen even op wat nodig is om bijvoorbeeld te kunnen werken. Komt er bezoek dan wil ik wel het huis spik en span hebben. En het moet wel schoon zijn. Maar ik kan rustig even alles optillen om er onder te kunnen poetsen en dan de rommel weer terug leggen en verder gaan met poetsen.

Ik weet het, niet echt zoals het in de meeste huishoudens gaat, ik denk dat het meestal de vrouw is die zich stoort aan dit soort gedrag bij mannen maar hier in huis is het dus andersom. Maar toen ik in de avond boven kwam bleek dat best redelijk hun best hadden gedaan. Morgen zullen ze er ook nog wat aan moeten doen en we zullen eindelijk ook die kerststallen even opruimen. Ja ik weet het, kersstallen die hadden natuurlijk al lang opgeruimd moeten zijn maar zij vinden het wel gezellig die lichtjes nog steeds in de avond en ze staan mij niet in de weg dus ben er dan ook wel erg gemakkelijk in.

Om 17:00 ben ik lekker begonnen met pannenkoeken bakken. Alleen de appelstroop bleek op te zijn dus Rick gevraagd toch nog even op de weg naar huis langs de supermarkt te gaan. Want ik eet toch het liefst appelstroop op mijn pannenkoek. Dat vind ik lekkerder dan suiker of schenkstroop zoals de kinderen en Rick dat op hun pannenkoek doen. Wat hebben we heerlijk gesmuld uit eindelijk. Gelukkig is aan het eten niets veranderd en kunnen we nog gewoon eten waar we trek in hebben. Al hebben we op woensdag normaal geen tijd om samen te eten. Dan maak ik vaak in de middag al de maaltijd klaar zodat we die op kunnen warmen wanneer we er tijd voor hebben. Elina heeft namelijk van 16:30-18:00 Telekids Musicalschool in Beverwijk en Lorenzo van 18:00-19:00 voetbal training hier in IJmuiden. Dat betekend dus een hoop ren en vliegwerk om de kinderen daar te krijgen waar ze moeten zijn en te zorgen dat we allemaal ook nog kunnen eten. Een snelle hap zoals een broodje knak gebeurd dan ook regelmatig. Maar vandaag dus wel alle tijd voor pannenkoeken en wat waren ze lekker al zeg ik het zelf.

Overdag waren de nieuwe fietsband en de nieuwe inktpatronen voor de printer ook binnen gekomen en dus ging na het eten Rick de schuur in om de fiets te fiksen van Lorenzo en te zorgen dat we morgen weer dingen kunnen printen voor de kinderen als dat nodig is. Ondertussen hebben de kinderen en ik even met Oma Duijn gebeld. Daar mag nog maar 1 persoon per dag op bezoek komen zolang ze in de revalidatie zit. Gelukkig wordt ze daar goed verzorgt en in de gaten gehouden. Toch een zorg minder voor ons in deze tijd. Ze woont natuurlijk al jaren alleen, aangezien mijn schoonvader in 2014 al is overleden. Sinds dien is ze behoorlijk achteruit gegaan, heeft veel lichamelijk klachten gekregen en in 2018 heeft ze een herseninfarct gehouden die nog steeds aan de linkerzijde van haar lichaam voor de nodige ellende zorgt. Maar zoals ik al zei, nu zit ze in Velserduin na een nieuwe knieprothese die half februari is geplaatst. Hopelijk kan ze daar nog even blijven zodat we ons om haar toch wat minder zorgen hoeven te maken. Want als zij ook nog eens binnen zou moeten blijven en ze is al alleen is het wel erg eenzaam als ze thuis is.

Na het bellen nog snel een kwartetspel met de kinderen gedaan en toen ze toch echt naar bed gebracht. Ze lagen er nu eigenlijk nog vroeger in dan in een ‘normale’ week. Want dan komt Lorenzo pas rond 19:30 terug van de voetbal en dan is Elina vaak net klaar met douchen zodat hij eronder kan. Nu had ik ze laten douchen toen ik aan de pannenkoeken begon. Dus om 20:00 had ik nu de kinderen op bed inclusief zingen en was zelfs de aanrecht en het fornuis al weer helemaal opgeruimd en gepoetst. Lekker vroeg begin dus van deze woensdagavond en daar ga ik even van genieten.

We zien wel wat de dag van morgen ons weer gaat brengen maar in ieder geval wilde de kinderen weer even lekker gaan fietsen. Dat vind ik een goed plan dus daar gaan we dan ook maar voor. Nu even mijn ‘Guilty Pleasure ‘ kijken voor dat Rick weer naar binnen komt. Want ja ik ben al jaren verslaafd aan “The Bold and the Beautiful”. Vroeger keek ik ook nog Goudkust, Days of our lives en GTST, maar de eerste twee bestaan niet meer en GTST ben ik nu ook al paar jaar mee gestopt. Met alle drukte thuis kan ik niet meer alles kijken want Rick gaat ze helaas niet met me mee kijken, wat ik uiteraard wel snap.