Dag 2/ 17 maart 2020

Net als gisteren houden we het zelfde schema aan met opstaan, aankleden, werken en schoolwerk. Vandaag was het wel al lastiger om de kinderen genoeg leerwerk te kunnen aanbieden. Squla en vergelijkbare sites zijn echt overbelast. Dus ze worden er uitgegooid of komen er überhaupt niet in. Tot hun frustratie. Ook Lorenzo heeft vandaag een wat mindere dag. Hij zit toch liever echt op school.

Ze mochten zelf ook een thema van de week uitkiezen waar ik extra werkjes bij zou zoeken. Deze week is dat het Heelal. Daar een leuk boekje bij gevonden waar ze allebei graag mee aan de slag wilde gaan.

Maar dan nog begon het mopperen op alles al vanmorgen tijdens het moeten lezen. Lorenzo had er echt geen zin in en was alleen maar aan het mopperen. Probeer je dan maar eens op je eigen werk te concentreren. Maar goed het is voor allemaal zoeken en schipperen. Het is natuurlijk ook een surrealistische situatie maar gek genoeg de komende periode wel onze werkelijkheid.

Na het jeugdjournaal en het verplicht lezen gingen ze toch allebei braaf aan de slag met het rekenwerk wat ik voor hun beide had opgezocht. En toen we om 10:00 ons frisse neus moment hadden gingen de kinderen even fietsen. Tenminste dat was de bedoeling alleen kwamen ze al heel snel weer terug. Lorenzo was blijkbaar in een doorn gereden in de speeltuin en had daarmee zijn band lek gereden. Dus zijn ze lopend even richting het plein voor het stadhuis gegaan om daar in de “huisjes” te spelen. Geen idee wat daar zo leuk aan is maar zij vinden die dingen helemaal geweldig. Je kan er alleen maar onder door lopen en bij de een moet je wat meer bukken dan bij de ander. Maar goed zolang zij het leuk vinden vind ik het uiteraard prima.

Eenmaal weer terug binnen gingen ze wel weer lekker aan de slag zonder mopperen en kon ik dus even een aantal telefonische afspraken afhandelen en heb ik zelfs even via Face-time een groepsconversatie kunnen voeren.

Ook heb ik een mail van school ontvangen dat we morgenvroeg om 10:00 hun schooltaken kunnen ophalen. Dat is wel fijn want dan krijgen ze stof waarvan we zeker weten dat het op hun niveau zit. En hoef ik vanavond niet weer naar nieuwe stof te gaan zoeken en dat uit te printen voor ze. Dus ook een beetje gemak voor mij. De kinderen waren ook wel blij toen ze dit hoorde.

Ze hopen ook een paar vriendjes te zien maar gezien we in opgedeelde groepen de spullen mogen komen halen acht ik die kans niet heel erg groot.

Na de lunch was het weer ons sportmomentje. Gisteren hadden we bepaald dat het sporten vandaag hardlopen en bootcamp zou zijn. Eerst gingen we rennen. In de ochtend was het nog Elina die daar tegensputterde maar toen we eenmaal gingen rennen was het juist Lorenzo die al na 200 meter riep ik kan niet meer en ik wil niet meer. In de ochtend had hij nog de grootste mond tegen zijn zus dat we gewoon 3km zouden gaan rennen. Ik had me daar dan ook op ingesteld en had dus een route bedacht waarvan ik wist dat hij ongeveer 3km is. Helaas was ik niet helemaal instaat om me in Lorenzo in te leven en kon ik er eigenlijk alleen maar boos om worden. Dat had uiteraard een averechts effect en hij werd alleen maar bozer en tegendraads. Daarmee ontstond een vicieuze cirkel waarin ik weer bozer werd op hem en hij op mij enz. uiteindelijk toch maar even gestopt. Maar dat had niet het gewenste effect en heb ik er toch maar voor gekozen weer door te rennen. Uiteindelijk nog 2 keer gestopt voordat meneer en ik allebei wel weer rustig waren en vriendelijk konden doen tegen elkaar. Maar we hebben wel die 3 km gehaald. Daarna heb ik alleen met Elina nog even Bootcamp gedaan. Daar wilde Lorenzo niet meer aan mee doen en heb hem maar niet gedwongen. Het moet tenslotte ook leuk blijven.

Hij heeft wel lekker even in de bomen geklommen en kon zo ook weer echt vrolijk worden. Wat ik als mama uiteraard ook wel erg belangrijk vind. Ik moet toch kijken hoe ik beter aan kan sluiten bij de gevoelens die allebei mijn kinderen nu ervaren. Natuurlijk zitten zij er niet op te wachten dat ik nu hun juf ben. En net als dat het vreemd en wennen is voor mij is het dat voor hen ook. En ik ben volwassen en ben makkelijker instaat me aan die situatie aan te passen dan dat zij dat op hun jonge leeftijd zullen kunnen. Ik heb me dus voorgenomen dat ik best streng mag zijn maar dat ik wel rekening moet houden met dat deze vreemde situatie effect heeft op hoe zij in hun velletje zitten.

Ik ben al 2 jaar bezig met een project rondom hoe stress effect heeft op onze hersenen en daarmee op hoe we plannen, organiseren en reageren. Wat ik daar uit geleerd heb telt eigenlijk ook in deze situatie. Dus meer met ze bespreken en ook hun gevoel serieus nemen en samen zoeken naar hoe we de komende periode zo gezellig mogelijk met elkaar door komen terwijl we ook de serieuze zaken doen die nodig zijn zoals school en werk.

Na het sporten toch allemaal weer even terug naar de woonkamer tafel om te werken en te leren. Voor Elina en Lorenzo was dat het boekje over het Heelal. Wat vinden ze dat interessant en leuk gelukkig. Dus de tijd vloog voorbij en ik kon mooi even goed door werken.

Lekker op tijd aan het eten kunnen beginnen zodat er daarna ook nog tijd was om samen Super Mario Kart Monopoly te spelen. Zonder Rick overigens want die was aan het kijken of hij de band van Lorenzo kon plakken. Dat bleek een onmogelijke opgave, nadat hij wel 5 gaatjes had geplakt heeft hij het maar opgegeven en een nieuwe band besteld. Waarschijnlijk heeft de doorn goed stevig in de buitenband vast gezet maar is die over de binnenband heen gaan schuiven en daarmee zijn er veel gaatjes ontstaan. Lorenzo balen want dan kunnen we morgen niet gaan fietsen. Maar afgesproken dat we dan morgen lekker gaan voetballen tijdens ons “sportmoment”, dat vond onze voetballer uiteraard een heel goed plan.

En zo is er ook weer eind gekomen aan dag 2. Nu lekker even douchen en dan met de voetjes omhoog samen met Rick tv kijken.