Dag 83/ 6 juni 2020

Terwijl ik nog even aan het werk was hebben de kinderen samen al vast de uitdeelzakjes voor Elina haar traktatie gemaakt. Nadat ik mijn werkspullen dan echt had opgeborgen voor deze week heb ik het spel Sky weer eens tevoorschijn gehaald. De kinderen hebben het spel echt al heel goed door en wisten mij het knap lastig te maken. Ik heb maar met 1 puntje verschil gewonnen van Lorenzo en ook Elina scheelde maar weer 4 punten met hem. Het worden geduchte tegenstanders voor mij zo ondertussen haha. En dat maakt het ook echt heel erg leuk.

De junior spellen zijn we ondertussen echt wel een beetje ontgroeid. En ook het stiekem slechter spelen dan je kunt zodat je kinderen nog van je kunnen winnen hoeft nu echt niet meer. Wat heb ik vaak extra slecht gespeeld, vals gespeeld in mijn nadeel om de kinderen nog af en toe te laten winnen. Natuurlijk moeten ze ook leren verliezen dus heb ze echt wel regelmatig laten verliezen en we hebben ook spellen genoeg gehad waarbij ik geen moeite hoefde te doen om te verliezen omdat ik toch wel dik ingemaakt werd door ze maar bij de meer ‘volwassen’ spellen lag dat meestal toch nog wel anders.  Al hoewel ik het echt een sport vond om mijn kinderen om de tuin te leiden, ik weet zeker dat zij het niet gewaardeerd hadden als ze wisten dat ik ze expres liet winnen. En gezien ik twee pientere kinderen heb was het dus soms echt een uitdaging om bijvoorbeeld wat extra geld in de bank te leggen zodat ik wat sneller blut was of een ‘domme’ zet doen wetende wat dat betekend voor mijn eindscore. Nu moet ik echter moeite doen om te kunnen winnen en eigenlijk vind ik dat alleen nog maar leuker.

Na dat het spel was opgeruimd moest er helaas toch ook echt wat aan het huishouden gaan gebeuren. Ik was net goed en wel op gang toen mijn telefoon overging. Ik zie dat het mijn schoonmoeder is en ik vraag me af waarom ze mij belt en niet Rick dus ik hoop maar dat er niets aan de hand is. Vertwijfeld neem ik op, “waar ben je?”, uhhhhh o nee. ( ik sla mezelf denkbeeldig voor mijn hoofd). ‘oeps ik kom er aan, ik was vergeten dat je vandaag zou mee eten in plaats van morgen ben er zo.” Mijn schoonmoeder zat dus al braaf ongeveer 10 minuten beneden voor haar flatgebouw op mij te wachten. Ik had van de week met haar afgesproken dat zaterdag bij ons zou mogen komen eten en dat we haar rond 15:00 op zouden komen halen. Omdat ik gewend ben aan de zondag was het me vandaag helemaal ontschoten. En ja ik weet het, ik heb zelf die zaterdag voorgesteld omdat morgen ik met 2 vriendinnen heb afgesproken en nog niet weet of we overdag of in de avond een spelletje gaan doen, toch ben ik het dus wel vergeten. Lekker slim weer, maar goed.

Ik ben snel de auto ingestapt en ben haar op gaan halen. Na dat ik had in de auto had ingeladen wilde ik de achterklep van de auto dichtmaken maar die weigerde in alle toonaarde om mee te werken. Normaal wordt de Volvo nog gebruikt om naar mijn ouders te rijden of andere langere stukken maar de laatste tijd worden er natuurlijk alleen maar hele korte stukken mee gereden. De achterklep heeft echter stroom van de accu nodig om open en dicht te gaan. Nu moest ik met behoorlijk wat kracht het ding toch dicht trekken en dat lukte gelukkig. Bij het omdraaien van de sleutel stond er lage accuspanning in het dashboard. Een paar weken terug hadden we dit ook al gehad. Toen hebben we voor de zekerheid de accu door laten meten en toen bleek er niets mee aan de hand te zijn en puur door te korte stukken rijden te komen.

Om de accu toch maar een stukje mee op te laden ben ik daarom rondje IJmuiden gaan rijden met mijn schoonmoeder. Zij woont aan het eind van IJmuiden vlak bij het strand en je kunt vanuit haar flat dus gemakkelijk naar 1 van de twee strandopgangen rijden. Vanaf de parkeerplaats heb je uitzicht op de zee en om dat het behoorlijk waaide vandaag konden we zo genieten van een onstuimige zee. Dat blijft er toch altijd fascinerend uitzien. Langzaam doorrijdend zijn we vervolgens richting een ander mooi uitkijkpunt van IJmuiden gereden. Vanaf dat punt bij Brasserie IJmond heb je uitzicht op de pieren, de havenmond en we konden zelfs het strand van Velsen Noord zien. Daar waren behoorlijk wat Kite-surfers bezig. Daar was het natuurlijk geweldig weer voor. Geweldig om te zien en jammer dat ik de accu van de auto moest opladen want had hier best wel even stil willen gaan staan om het op de foto of film vast te leggen. Een andere keer met gelijk weer maar eens gaan doen. Ik denk dat het erg mooie plaatjes op kan leveren.

Vanuit daar via een omweg richting huis gereden en gelukkig deed de achterklep het inmiddels weer. Ik had hem voor nu dus even genoeg opgeladen maar we moeten er wel nog even wat meer aan doen. Gelukkig kon mijn schoonmoeder het rondje IJmuiden wel waarderen. Ze heeft sinds lange tijd weer delen van IJmuiden gezien die ze normaal met haar rollator en het OV niet kan bezoeken dus wat dat betreft was dat mooi meegenomen. En zo had ik het laten wachten op mij ook een beetje goed gemaakt.

Voor het avondeten heb ik Buritos gemaakt. Lorenzo is eigenlijk de enige die het wat minder lekker vind maar voor de rest hebben we er gelukkig allemaal heerlijk van gesmuld. Na het eten en toetje heeft Rick zijn moeder even naar huis gebracht en heb ik de kinderen richting bed gebonjourd. Zo hadden wij samen de avond voor ons zelf en konden we gezellig samen naar The Wolverine kijken. En toen was de dag al weer om.