Dag 62/ 16 mei 2020

Het is weer weekend, ik heb eerst maar even enigszins uitgeslapen aangezien ik niet bepaald op tijd naar bed toe ben gegaan gisteravond. Ik had mijn wekker om 8:30 gezet en dat was maar goed ook anders had ik rustig nog wat langer blijven liggen. Eenmaal beneden waren de kinderen al op hun Ipads bezig, nog niet gegeten en niet aangekleed. Dus ze maar eens aangespoord om daar verandering in aan te gaan brengen. Lorenzo was echt weer helemaal opgeknapt dus moest om 9:50 bij de voetbal zijn om weer heerlijk een uurtje partijtjes te kunnen gaan spelen tegen de andere JO-08 teams van VV-IJmuiden.

Elina wilde heel graag mee fietsen richting de voetbal en dat vond ik natuurlijk ook wel gezellig. Aankomende maandag mag zij voor het eerst in weken weer naar balletles en dan wil ze ook heel graag op de fiets. Een paar van haar balletvriendinnen die ook uit IJmuiden komen hebben gevraagd of ze mee wil fietsen dus zijn we vandaag maar gelijk even door gefietst naar haar ballet. Zij heeft namelijk al 1 les voor de talentenklas zitten dus ze zal dan zelf naar ballet moeten gaan fietsen en terug kunnen ze dan samen fietsen. Het was stralend weer vandaag dus het was echt wel lekker even een rondje te fietsen samen. Vanuit de balletzaal weer terug naar huis gefietst en even snel mijn ontbijt naar binnen gewerkt want daar was het ook voor mij nu tijd voor. En aangezien Lorenzo maar een uurtje voetbal heeft was het daarna zelfs weer haasten om weer op tijd te zijn om hem op te halen. Deze week waren zij het laatste team dat van het veld af mocht komen. Alle ouders stonden weer braaf op hun kroost te wachten en de meesten houden dan ook echt wel afstand van elkaar. VV-IJmuiden heeft het echt wel goed geregeld zo. Je brengt ze bij de ene ingang van het sportpark en ophalen is aan de andere zijde zodat de nieuwe teams ook weer rustig kunnen arriveren. Lorenzo was wel weer door zijn enkel heen gegaan. Beide hebben daar regelmatig last van. Ik heb dit ook vanaf kinds af aan al heel vaak gehad en ik hoop maar dat dit bij hen niet een teken is dat ze ook HMS hebben. Het s op hun leeftijd nog niet vast te stellen maar bij beide zijn er dingen die er wel op duiden en die ik herken bij mezelf. Het is ook behoorlijk erfelijk kunnen we wel stellen. Ook al zij de Klinisch Genetica toen dat erfelijkheid niet is vast gesteld. Nou als ze onderzoek zouden doen binnen mijn familie zouden ze wel iets anders vaststellen denk ik. Mijn moeder en al haar zussen hebben het, bij mijn nicht is het vastgesteld en bij mij. En ook mijn broers hebben allebei wel verschijnselen die er bij passen al zijn die wel minder heftig dan bij mij. De vrouwelijke kant lijkt het dus wel sterker te hebben.

Even voor wie niet weten wat HMS is. Hyper Mobiliteits Syndroom (HMS) is een aandoening aan de gewrichtsbanden. Deze zijn zwakker en ook de huid hersteld minder snel. Je hebt sneller littekens zelfs van kleine wondjes. Omdat de banden en pezen en het minder goed doen moeten de spieren het werk vaak overnemen van deze banden. Daarom is het sporten bij mij wellicht nog wel belangrijker dan bij sommige andere mensen. Als de spieren verzwakken sla dus bijvoorbeeld sneller de enkels om, verschuiven mijn ruggenwervels makkelijker van hun plek af en ontstaan er spierspanningen in de nek waardoor bij mij hoofdpijn klachten ontstaan. Veel mensen met HMS hebben ook dat ledematen sneller uit de kom schieten. Mijn tante heeft het zelfs met haar kaak. Dat heb ik tot nu toe nog niet echt heel erg gehad. Ik heb van kinds af aan heel veel gesport en dat is mijn redding tot nu toe. Maar dit soort periodes hebben veel effect op mijn lijf. Ik ben blij dat ik deze week bij mijn  manueel terecht kon en dat ik vanaf aankomende zondag weer kan gaan sporten bij Happy Bodies. Ze hebben buiten sport mogelijkheden gemaakt dus ik ben erg benieuwd hoe dat zal gaan maar vooral heel blij.

Maar weer even terug naar vandaag. Eenmaal thuis moest Lorenzo aan zijn huiswerk. Omdat hij dat gisteren niet heeft kunnen maken omdat hij ziek was moest hij dat het weekend maken. Nou dat ging niet bepaald van harte. Er werd geschreeuwd, geweigerd, gestampt, met deuren gegooid en gehuild. Meneer weigerde het te maken. Tja jammer voor hem heeft dat bij mij weinig zin en bleef ik op mijn strepen staan. Eerst minimaal de helft van het huiswerk af en dan mag je wat anders gaan doen. Uiteindelijk had hij wel door dat hij er niet onderuit zou komen en toen was het eigenlijk zo gedaan. Wel maar de helft dus morgen opnieuw de strijd waarschijnlijk maar toch dit was al vast af. Ondertussen ben ik de biscuits gaan bakken voor een taartje die ik als bestelling heb en 1 extra voor ons zelf. Niet omdat het moet maar gewoon omdat het kan. Heel vaak krijg ik namelijk commentaar van Rick en de kinderen dat ze wel de bakgeuren hebben maar zelf er niets van mogen proeven. Dit keer maak ik dus maar  2 taartjes.

Verder heb ik vandaag gebruikt om te wassen, vouwen, even een boodschapje voor de vulling van de taarten en wat poetswerk. Deze week even niet naar mijn ouders aangezien ze met de camper even lekker een weekje op de camping staan. In de avond nog even spelletje gespeeld met z’n allen. Carcasonne het basisspel met de uitbreiding. Ik heb nog heel veel kleine uitbreidingen die ik zelden tot nooit gespeeld heb. Misschien toch maar eens uitproberen met de kinderen.

Nadat de kinderen op bed lagen hebben Rick en ik een film gekeken samen. Aangezien we niet naar de Bios kunnen dan moeten we zelf maar een soort van Bios maken thuis. Helaas niet met zo’n megagroot scherm maar wel lekker met een drankje en chips erbij en de stereo aan. Een heerlijk avondje zo samen.

Klik hier om een tekst te typen.