Een typische Corona tijd zaterdag kunnen we eigenlijk wel gaan stellen. Samen met de kinderen weer richting het zuidelijke deel van Nederland afgereisd. Even een paar mensen verrassen en laten zien dat we aan ze denken en gewoon even een andere omgeving dan het eigen huis.
Het was weer een heerlijke zaterdag. Het is nu al weer zondag ochtend omdat ik gisteravond even geen zin had om de blog te schrijven maar nu zijn we weer fris en fruitig.
We zijn gisteren lekker op tijd opgestaan. Ik wilde heel graag weer richting mijn ouders en wilde deze keer ook gelijk even bij mijn tantes langs gaan. De kinderen waren heerlijk met de Wii aan het spelen. Nadat ik hen het voorstel had gedaan waren ze helemaal voor. ‘Mama dan kunnen we die envelop voor Tante Els en Ellen wel gewoon meenemen, hoeven we die niet per post te versturen!’
Na het ontbijt en opfrissen + aankleden waren we klaar voor vertrek. De kinderen hadden gezorgd dat ze op hun Ipads een aantal filmpjes hadden staan van Netflix die ze onderweg zouden kunnen kijken, leesboek erbij en zo hadden ze genoeg voor onderweg. Op richting snelweg. Net voor we bij Velsen-Zuid zijn vragen de kinderen of we om kunnen draaien. Ze waren allebei hun koptelefoon vergeten. Tja nou kon ik natuurlijk de strenge mama spelen en zeggen dat we dat niet gingen doen en dat ze dan maar moesten kijken hoe ze zich zelf konden vermaken, of accepteren dat ik straks het geluid van 2 verschillende films door de auto zou horen. Beide leken me geen goede opties, optie 1 twee kinderen die zich niet weten te vermaken levert waarschijnlijk veel frustratie op voor mij en hen, optie 2 dan wordt ik gillende gek. Ik besluit om te draaien. Maar omdat ik ook even moest tanken ga ik dat eerst even doen. Gelukkig is het bij deze pomp eerst pinnen daarna tanken, want hij weigert mijn pinpas bij elke poging. Oké ik moest toch al terug naar IJmuiden dus dan ga ik daar wel tanken.
Thuis hebben de kinderen gelukkig redelijk vlot een koptelefoon gevonden, Lorenzo wist namelijk al niet waar die van hem lag. En bij het tankstation in het centrum van IJmuiden wordt mijn pinpas wel geaccepteerd. Dat is wel prettig want met nog een actieradius van maar 187 KM kom ik net niet in Venray maar al zeker niet meer thuis.
Om 11:00 rijden we eindelijk de snelweg op. Ik moet wel nog steeds wennen aan die 100km/u. Zonder cruisecontrole heb ik al snel dat ik toch te hard wil gaan rijden. Ik heb laatst wel mijn Flitsmeister en TomTom app geüpdatet dus die geven nu ook netjes de 100km/u aan. Ik moet eerlijk bekennen dat ik wel veel gebruik maak van de Flitsmeister app. Omdat 200km moeten rijden met 100km/u best wel saai is heb ik op sommige stukken toch echt even die cruisecontrole uitgezet en net even wat harder gereden. Ik weet het niet bepaald braaf en netjes maar als er een 4baansweg is waar het helemaal niet zo druk is nodigt dat toch uit bij mij om wat harder te gaan rijden. Voordeel van de app is dat hij aangeeft hoeveel mensen er voor je rijden en of andere gebruikers al flitsers hebben gezien. Als er maar genoeg mensen voor mij rijden durf ik er wel op te vertrouwen. Niet dat ik dan 130km/u ofzo ga rijden maar zo rond de 110km/u heb ik op sommige plekken wel gehaald.
Zo rond 13:00 zijn we bij mijn ouders en die hebben in de serre de lunch tafel al gedekt. Ze hebben daar een grote ronde tafel staan en zo kunnen we op een fatsoenlijke afstand van ze zitten. We hadden in de auto al een broodje gegeten maar ach een extra lekker vers broodje gaat er nog wel in.
Met mijn moeder gaat het gelukkig echt al heel wat beter dan toen ik 4 weken geleden voor het eerst die kant uit was gereden. Ze is er nog lang niet en is echt nog heel snel buiten adem maar ze heeft het virus nu wel echt overwonnen zo lijkt het. Het was heerlijk om zo samen in de serre te kunnen zitten en te kletsen. De kinderen genoten ondertussen van de heerlijke tuin van mijn ouders.
We hadden deze keer ook een kleinigheidje meegenomen. Ik had nog een aantal beschermengeltjes in huis en die had ik voor iedereen die we gingen bezoeken meegenomen. Kleine engeltje die je bijvoorbeeld aan een sleutelbos kunt hangen. Ik ben echt trots op hoe mijn ouders samen door deze zware periode heen zijn gekomen. Wat hadden ze zich deze periode anders voorgesteld. Mijn moeder zou 24 april haar afscheidsfeestje van het werk hebben gehad en zou aankomende maandag haar laatste werkdag hebben. 5 mei begint haar Pensioen. Een periode die je normaal feestelijk afsluit, waarbij je met een knuffel, een lach en een traan afscheid neemt van de organisatie waar je zolang gewerkt hebt. Waarbij ze haar cliënten allemaal nog een laatste keer zou bezoeken om ook van hen afscheid te nemen. Hoe anders is het nu. Telefonisch haar cliënten overdracht bespreken, laptop inleveren zonder dat daar collega’s bij zijn en geen afscheidsfeestje. Ik hoop dat haar werkgever toch nog iets speciaals heeft bedacht voor maandag om haar wel een enigszins mooi afscheid te geven. Dat heeft ze wel verdiend.
Na de lunch en even heerlijk gekletst te hebben mijn ouders zijn we ook weer even naar Mecky gegaan. Ook daar hebben we een engeltje gebracht en hebben we even gekletst. Mijn kinderen worden hier altijd mega verwend. Ze is echt een soort bonus oma voor mijn kinderen. Nu hebben ze weer van alles meegekregen om te kunnen starten met Diamond Painting. Zij maakt het ene na het andere schilderij hiervan en dat vinden de kinderen super mooi natuurlijk en willen dit ook wel eens proberen. Je hebt er ook wenskaarten van dus daar gaan we eerst maar eens mee beginnen. Want ik ken die spanningsboog van de twee belhamels, dan beginnen ze er heel fanatiek aan maar zien al snel dat het meer werk is dan ze dachten en dan kunnen wij hem af maken. Mecky heeft ze wel beloofd dat ze allebei een grote mogen kopen en dat zij hem dan wel voor hen wil maken.
Zoals gezegd wilde ik vandaag ook even naar mijn tantes in Helmond. Dat is toch al min of meer op de terugweg. We hadden het niet van te voren verteld dat we zouden komen dus ik hoopte maar dat ze ook echt thuis zouden zijn. Tante Els was thuis, Tante Ellen was een nichtje naar Nijmegen brengen waar ze in het ziekenhuis werkt, maar was ook al vlot thuis. Beide waren ze aangenaam verrast met onze komst. Het was fijn even met de honden te kunnen kroelen en te kunnen kletsen met mijn tantes. Toch weer even andere gezichten. Het blijft wel onwennig om niet even een knuffel te geven bij binnenkomst en weggaan maar dat halen we wel weer in zodra het kan. Ook hier hebben we de beschermengeltjes afgeleverd. En voor tante Els die niet als mij Disney fan is hadden we er ook nog een sleutelhanger van Mary Poppins bij gedaan. Deze had ik over van de Toi Toi Toi cadeautjes van Elina haar balletvoorstelling van vorig jaar. Ik probeer altijd voor haar voorstellingen Toi Toi Toi’s te regelen die in het thema van de voorstelling zijn en vorig jaar had haar Dans&Balletstudio Jolein de voorstelling Mary Poppins opgevoerd.
Rond de klok van 16:00 zijn we toch maar weer eens aan de terugreis richting het hoge westelijke noorden begonnen. Het is altijd een lekker stukje langs het kanaal richting Den Bosch. Toch even anders dan alleen maar snel weg. Om 17:45 waren we weer thuis. Na het eten was het voor de kinderen al weer bedtijd en kon onze avond beginnen. Eigenlijk had ik al genoeg gezeten vandaag en had ik dus prima even kunnen aan skaten maar toch heb ik voor de luie optie gekozen tot aan bedtijd en ben lekker gaan bankhangen met Rick. En nu is het dus zondag en moet ik zo maar eens van mijn luie billen gaan afkomen om te gaan rennen en vervolgens het huis te gaan poetsen.
Reactie plaatsen
Reacties