Dag 31/ 15 april 2020

Vandaag is het al weer woensdag. Ik heb al moeite met de dagen in de week nu ik niet naar kantoor ga maar doordat de maandag ook nog is weg gevallen van deze werkweek vanwege Pasen was ik vanmorgen echt even de dag kwijt. Ik denk dat wel meer mensen dat hebben, zeker de mensen die hun werk nu bijvoorbeeld kwijt zijn geraakt. Wij hebben hier nog enigszins een ritme vanwege het schoolwerk van de kinderen en het thuiswerken van mij. Maar dan nog had ik dus vanmorgen toen ik mijn pc ging opstarten nog een dinsdag gevoel. Maar toen ik mijn agenda zag was ik eigenlijk wel blij dat het al weer woensdag was. Enige was wel dat ik dus vanmorgen niet ben gaan rennen omdat ik een dinsdag gevoel had. Maar na het avondeten heb ik dat goed gemaakt door nog een rondje te gaan skaten. Het was heerlijk weer ervoor en het ging echt al een heel stuk beter dan afgelopen maandag.

Mijn werkdag op woensdag begint sinds dat we thuis aan het werk zijn met een belletje met mijn stagiaire. Toch vreemd nu een stagiaire te hebben die je niet zo kunt begeleiden zoals je normaal doet. Gelukkig is zij heel erg zelfstandig en loopt ze vooral stage om haar eind onderzoek te kunnen doen maar dan nog. Ik had haar graag de begeleiding geboden die ik stagiaires in andere jaren ook heb geboden. Ik vind het belangrijk dat stagiaires een goede begeleiding krijgen, zelf heb ik tijdens mijn studie zeer wisselende ervaringen gehad met stagebegeleiders. Hierdoor weet ik welk verschil je als stagebegeleider kan maken, zeker in de eind fase van een studie. Nu hebben we dus wel elke woensdagochtend een vast contact moment waarop zij me kan bijpraten over haar voortgang van het onderzoek, ik haar bij kan praten over de ontwikkelingen rondom het project en we samen kunnen kijken wat zij nog nodig heeft om haar afstudeerstage ondanks alle huidige maatregelen toch goed kan gaan afronden. Het is echt een leuke meid, die heel gedreven aan de slag is gegaan en ondanks alles die gedrevenheid ook vast weet te houden. Dat geeft me wel een geruststellend gevoel, dat ondanks dat mijn begeleiding nu op afstand is ze het echt wel goed gaat doen.

De woensdag is ook al een paar weken nu het moment waarop de kinderen hun schoolwerk inleveren en weer nieuw mogen ophalen. Elina doet dit steeds vaker samen met haar vriendinnetje Evi en ik ga dan met Lorenzo. Ik ben echt wel blij voor Elina dat ze nog zoveel kan optrekken met Evi en hoop voor haar dat dit zo kan blijven tot dat deze periode weer achter de rug is, dat maakt het voor haar toch draaglijk. Net als het gewoon kunnen blijven volgen van haar Musical lessen gewoon vanuit haar slaap kamer of met echt lekker weer in de tuin. 

Omdat we de afgelopen weken een aantal keer strijd hebben gehad om het schoolwerk heb ik wel vanaf vandaag de regel ingesteld dat het schoolwerk van de dag echt af moet en dat er anders niet gespeeld mag worden. We gaan geen schoolwerk meer doorschuiven naar een volgende dag. Dus ook niet op de woensdag. Ik was hier met name op woensdag heel soepel in omdat ze dan dus pas het schoolwerk krijgen tussen 10:00/10:30 en normaal de schooldag maar tot 12:00 duurt op de woensdag. Maar ik heb te vaak strijd gehad dan de volgende dag omdat ze het dan zo veel vonden bij elkaar. Elina heeft haar huiswerk samen met Evi gemaakt bij haar thuis en ze gingen daar ook samen pannenkoeken bakken voor de lunch. Naar ik begrepen heb waren het wel groene pannenkoeken en niet omdat er groente door heen zaten maar gewoon door kleurstoffen er aan toe te voegen. Ik kan me er weinig bij voorstellen waarom je zo graag groen gekleurde pannenkoeken zou willen eten. Als ik ze in die kleur voor geschoteld zou krijgen dan denk ik dat ik niet weet of ik dat nou zo smakelijk zou vinden. Ik weet echt wel dat het niets aan de smaak veranderd maar het oog wil ook wat als het om eten gaat. Ik heb zelf 8 jaar geleden cupcakes en taart gemaakt voor de doop en het geboortefeest van Lorenzo, deze had ik van binnen ook blauw gemaakt. Ik kan me nog heel goed herinneren hoe mijn familie en dan met name dat wat oudere ooms en tantes naar de taart en de cupcakes keken met van die opgetrokken wenkbrauwen. Die zagen er ook zo heerlijk chemisch uit. En vorig jaar heb ik voor Lorenzo als traktatie op school en de voetbal een ‘Tandloos’ (zwarte draak uit “Hoe tem je een draak”) gemaakt van cupcakes. Uiteraard moesten deze ook zwart gemaakt worden, er waren een aantal kinderen die ze echt niet durfde te eten omdat ze zo zwart waren dat ze dachten dat het niet te eten zou zijn. Ik denk dat die groene pannenkoeken van de meiden onder de zelfde gestoorde categorie vallen, maar zij hebben er blijkbaar wel van genoten en dat is het belangrijkste.

Na de lunch kwamen de meiden hier naar toe zodat ik weer aan mijn wekelijkse boodschappenrondje kon gaan beginnen. Ik wordt er steeds gedrevener in om een goede boodschappenlijst op te stellen in de app van de Albert Heijn. Ik deed altijd al voornamelijk mijn boodschappen daar aangezien hij hier bijna op kruipafstand van huis is, nu ik toch alle boodschappen met de auto doe zou ik makkelijk ook bij andere supermarkten boodschappen kunnen gaan doen, maar stiekem ben ik wel verknocht aan het assortiment van de AH. Ik weet wat ze hebben en hoe goed de kwaliteit is, dat is ergens anders dan toch maar weer afwachten. Ik ben nu al voordeliger uit dan normaal, want ik neem veel minder extra’s mee, ik denk veel beter na over wat we gaan eten in de week en hou me ook echt bijna elke dag braaf aan wat ik van te voren had bedacht. Ik moet eerlijk bekennen dat ik normaal wel enigszins onder de hamsteren categorie val als er bepaalde aanbiedingen zijn. Dat gaat dan allemaal mijn voorraadkast in of mijn zeer grote koelkast en vriezer. Gevolg is dat ik lang niet alles gebruik en eigenlijk veel te veel eten uiteindelijk weg kan gooien omdat het bedorven is. Ik ben niet zo dat ik zodra de houdbaarheidsdatum is verstreken ik het meteen weg gooi, ik kijk echt of het daadwerkelijk bedorven is maar dan nog gooi ik te veel weg. En dat is in deze tijd niet te verantwoorden. Als je bedenkt hoeveel mensen er nog steeds honger lijden op de wereld en hoeveel mensen zelfs in Nederland nog afhankelijk zijn van de voedselbank dan zou je eigenlijk geen onnodig eten weg moeten gooien. Hierin moet ik echt strenger worden op mezelf. Ik probeer de kinderen ook te leren dat ze niets zo maar weg moeten gooien en dat we dus zuinig moeten zijn op voedsel, dan zal ik toch echt zelf het goede voorbeeld moeten geven. De opgeruimde en zeer geordende voorraadkast is daar stap 1 in, stap 2 is alleen nog maar kopen wat ik voor die week nodig heb en stap 3 is een minimale standaard voorraad te hebben van zaken zoals zoet broodbeleg, kaas, vleesbeleg, rijst, liga’s, schoonmaak artikelen en niet geheel onbelangrijk mijn bakartikelen. Dit gaat nu dus heel erg goed en ik ga mijn best doen dit ook na deze periode vol te houden. Mijn voorraadkast is nu nog steeds netjes, ik geloof niet dat ik het ooit al eerde voor elkaar heb gekregen om die kast langer dan 2 weken netjes te houden. Ik weet het, heel erg slecht, daarom ben ik nu ook zo trots op mezelf dat het me nu wel lukt.

Ook de boodschappen voor mijn schoonmama weer gedaan. En tot haar vreugde had de slager eindelijk haar geliefde ei-rollade. Ik heb dus maar meteen grote portie meegenomen zodat ze er echt even mee voorruit kan. Blijkbaar was het vrijdag al binnengekomen maar waren ze het briefje met mijn telefoonnummer er op kwijt geraakt. Tja het kan de beste gebeuren. Omdat mijn schoonmoeder al jaren niet meer zelf kookt heb ik gelijk ook weer 2 lekkere maaltijden voor haar meegenomen bij de slager. Normaal zorg ik dat haar vriezer vol ligt met maaltijden door mij gemaakt maar daar kom ik nu even niet zo goed aan toe. Wil kijken of ik me daar volgende week weer even toe kan zetten. Bij het afleveren van de boodschappen bleek de jus die ik had besteld bij haar balletje gehakt en andijviestamppot open gegaan te zijn. Alles van de slager en de tas zat onder die troep. Gadver wat was dat een plakbende zeg. Maar goed dat alles goed ingepakt zat en we dus wel alles af konden spoelen zodat ze alles gewoon nog kan gebruiken ondanks deze bende.

Na haar geholpen te hebben met het opruimen van de jusbende ben ik weer richting huis gegaan. Ik moest nog even de hooikoorts medicatie van mij en Elina ophalen. Dus op de automatische piloot naar onze apotheek. Braaf gewacht tot ik naar binnen mocht (mogen maar 3 mensen te gelijk binnen). Was ik eindelijk aan de beurt kon ik de medicatie niet meekrijgen. Ik had vorige week besteld en toen waren er best wat zieken geweest in de apotheek waardoor ze dicht zijn geweest en daarom de medicatie dus klaar lag in andere apotheek. Geen probleem kan gebeuren dus moest ik daar heen. Een andere man die het zelfde bericht kreeg ging bijna over de rooie. Hij liep vloekend en tierend de apotheek uit. Ik snap dat het soms frustrerend kan zijn als het anders loopt en dat mensen u heftiger reageren door de stress die deze situatie met zich meebrengt maar het is wel heftig voor de medewerkers in de apotheek. Ik kan me zo voorstellen dat dit niet de enige was vandaag.

De andere apotheek is een stuk groter en daar was ik ook zo aan de beurt en dus zo weer weg.

Thuis kwam ik echt in een donker hol terecht waarbij het leuk alsof er een wervelstorm door heen had getrokken. Alle gordijnen zaten dicht, de lego lag door de gehele woonkamer verspreid, de papiertjes van de chocolade eieren lagen ook op diverse pekken op de tafels, aanrecht en zelfs de vloer en ook de bovenverdieping leek door de storm aangetast te zijn. Stap 1 bij thuiskomst was dus, gordijnen open (nog steeds geen idee waarom ze die dicht hadden gedaan), kinderen aan het opruimen gezet en zelf ook maar even een handje geholpen zodat ik in ieder geval een pad had om met de boodschappen naar de keuken te kunnen lopen. Het was nog steeds een hindernis baan maar het is me gelukt zonder kleerscheuren de keuken te bereiken met de boodschappenkrat en de tassen.

In de avond wilde de meiden graag dat Evi weer mocht blijven eten. Dus zo gezegd zo gedaan, gewoon de hamburger van Elina door twee gedeeld en verder was er van alles meer dan genoeg. Daarna nog lekker toetje gegeten, ik had een lekker appeltaartje meegenomen van de bakkerij afdeling van de AH. Is een mooi klein maatje maar heeft de smaak van zelf gemaakte appeltaart. Lekker bolletje ijs en slagroom er naast. Maar ja wel weer een hoop extra calorieën. Dus toen we de kinderen op bed hadden ben ik toch nog maar even gaan skaten en daarna nog half uurtje B(uik)B(illen)B(enen) training gedaan. Zo had ik in ieder geval mijn ringen van mijn Applewatch vandaag toch nog vol. En dan moet ik toch echt vanaf morgen weer op gaan letten. Ik weet dat zeg ik nu volgens mij al een paar dagen maar nu moet het echt. Morgenvroeg maar eens op de weegschaal gaan staan. Misschien is het juist wel goed om even geconfronteerd te gaan worden met de weegschaal om mezelf weer te motiveren om niet meer te snoepen en weer meer te gaan bewegen.