Eigenlijk een gewone Paasmaandag zoals die ook andere jaren geweest had kunnen zijn. Lekker ieder zijn ding doen waar hij zin in heeft en lekker eten. Van hardlopen tot spelletjes spelen, van skaten tot Lego bouwen. Zo hebben we allemaal genoten van de extra dag in dit weekend.
Net als gisteren weer heerlijk als gezin gestart met een lekker paasontbijtje. Vandaag voor de kinderen en Rick geen gekookt eitje maar een Kinder Suprise ei in het eier dopje gestopt. De kinderen konden daar ontzettend om lachen. “Haha wie heeft dat dan gedaan?” Zo begon de dag in ieder geval vrolijk en voelde het ook echt even speciaal. Als alles “normaal” zou zijn geweest dan waren we vanmorgen richting Noordwijk gereden. Daar zouden wij met de hele familie, (broers, schoonzussen, neefje, nichtje en mijn ouders) ook naar toe komen. Een brunch in een strandtent en daarna een heerlijke strandwandeling was de planning. Wat had ik dat graag nu ook gedaan, ik mis het samen komen met de familie en Elina en Lorenzo missen hun neefje en nichtje en het kunnen spelen daarmee. We weten ook gewoon niet wanneer het weer wel kan. Hoe lang zullen we deze 1,5 meter regel nog op moeten blijven volgen? Je kunt dus ook nergens naar toe leven omdat we het gewoon nog niet weten. Hoe lang zullen we feestdagen zoals deze aangepast moeten vieren en zullen we omwille van ieders gezondheid afstand moeten houden van elkaar. Zullen we dus ook onze familie en vrienden minder vaak zien dan we zouden willen. Maar zelfs al hadden we nu wel weer bij elkaar mogen komen dan nog had het waarschijnlijk niet doorgegaan want mijn mama is helaas nog steeds niet helemaal klachten vrij. Nog steeds heeft ze behoorlijke hoestbuien die veel van haar energie opeten. Een reis van bijna 2 uur met de auto zou nu veel te vermoeiend voor haar zijn en ze is waarschijnlijk nog steeds besmettelijk dus ook een knuffel aan haar geven zit er voorlopig nog echt niet in. Dat vind ik misschien nog wel het aller moeilijkste. Je weet dat ze die knuffel goed kan gebruiken en toch kun je hem nu niet geven. Niet echt, alleen digitaal en zoals we dat zaterdag gedaan hebben met dat spandoek. Het is vergelijkbaar met 89 jaar geleden toen ik zwanger was van Lorenzo en mijn vader prostaatkanker had. Hij had interne bestraling en we moesten daarom afstand houden van hem. Zeker ik met mijn zwangere buik. Je wilt eigenlijk knuffelen en het voelt dan zo tegen natuurlijk om juist ‘extra’ afstand te behouden. Het verschil toen was alleen dat je wist wanneer het klaar zou zijn en nu dus niet. We kunnen ons dus niet vast houden aan een eind datum zodat je daar naar toe kunt gaan leven.
In de middag ging Rick even rennen en heb ik spelletjes gespeeld met de kinderen tot hij terug was. En toen heb ik mijn skates maar eens echt goed afgestoft. Gisteren had ik al heel kort rondje gemaakt maar vandaag wilde ik toch eens kijken of ik niet een totaal gevaarte op de weg zou zijn met die dingen. Dus heb skates aan, bescherming aan mijn polsen en mijn helmpje op en toen was ik klaar om te gaan. Mijn knie- en elleboogbescherming was echt helemaal op en kon ik dus helaas niet gebruiken. Die moet ik snel maar eens nieuwe gaan bestellen. Vroeger kon ik best een potje snel skaten en dan toch nog op tijd afremmen. Maar dat remmen is zeker niet meer wat het is geweest, ik heb een paar keer hele vreemde bochtjes gemaakt om maar niet zonder goed te kunnen kijken een weg over te steken. Dat vraagt toch wel weer enige oefening zo blijkt. Ik denk dat menig automobilist in dood angsten heeft gezeten omdat hij dacht dat ik onder zijn auto zou gaan belanden. Sorry lieve automobilisten voor alle bijna hartinfarcten die ik jullie vandaag bezorgt heb. Er was geen kwade opzet in het spel en ik beloof heilig dat ik mijn best ga doen om mijn rem capaciteiten weer snel te ontwikkelen! Een ander fenomeen bij skaten is dat je het goed in de zij kant van je billen gaat voelen. Tja ik denk dat het al wel een jaar of 8 geleden is dat ik echt met regelmaat langere afstanden ging skaten dus die billen van mij zijn die beweging niet meer gewend. De verzuring sloeg dan al snel toe. Ik moet wel zeggen dat ik zelf vond dat het skaten zelf erg netjes ging, het remmen dus niet mee gerekend. Als een volleerd skater zakte ik netjes door mijn benen, hoofd omhoog, armen achter mijn rug en de handen netjes over elkaar heen gelegd. Als je er een foto van had gemaakt zou je bijna denken dat ik profie schaatser was, met lange halen en voetje kruisover in de bochten. Wat dat betreft was ik het nog niet helemaal verleerd. Maar met een flinke tegenwind en pijn in mijn billen werd het op het laatst toch wel erg pittig. . Ik had ook nog naar IJmuiderslag willen skaten maar het fietspad wat die kant op gaat is zo slecht dat het net leek of ik op een of andere trilplaat was gaan staan met mijn skates. Als ik een liedje aan het zingen was geweest had vast net geleken of ik een geweldige fibrato in mijn stem heb. Ik weet helaas niet hoeveel kilometer ik heb gemaakt, ik moet even een andere app daar voor zoeken denk ik, maar ik was tevreden met mijn eerste tochtje in tijden. Ik ben 38 minuten weg geweest en ben dus bijna om geheel IJmuiden heen geskatet.
Voor het eten hadden we vandaag restjes dag gepland. Ik maak namelijk altijd veel te veel eten en zeker tijdens feestdagen. Omdat ik dat al had ingecalculeerd konden we vandaag daarom de restjes van gisteren opwarmen en aanvullen met een paar andere dingen en hadden we ook meer dan genoeg te eten voor vandaag. En dus zaten we nu met alleen het eigen gezin heerlijk van onze feestmaal te genieten. Allemaal verschillende kleine hapjes is bij elkaar toch een behoorlijke maaltijd en omdat ik alles even lekker vind heb ik iets te veel gegeten. Het is dat het eten iet via je hersenpan weer naar buiten kan komen anders denk ik dat het bijna gebeurd zou zijn. Zelfs nu terwijl het al bijna tijd is om naar bed te gaan zit ik nog steeds vol. Morgen wil ik weer starten met het intermitten-fasten dus ik denk dat mijn maag dat wel red om te wachten met eten tot het 12:00 uur is. Dit weekend heb ik me er namelijk even niet aangehouden. Ik ga dan ook de komende dagen maar even niet op de weegschaal staan ik denk namelijk niet dat ik dan heel blij wordt. Ik hoop vooral dat ik deze periode mijn gewicht een beetje weet vast te houden en al het lijnen van de periode niet helemaal verloren gaat. Ook heb ik ondanks alles de hoop dat ik niet al te veel spiermassa kwijt raak in deze periode. Betekend wel dat ik nog iets meer aan krachttraining zal moeten gaan doen, want ik wandel, fiets, hardloop en skate nu wel regelmatig maar de echte BBBspier trainingen en zo verwaarloos ik wel behoorlijk de laatste 2 weken. Eens kijken of ik me daar toch iets meer toe kan zetten vanaf deze week. Morgen begint de werkweek weer en dan is toch de verleiding groot om niet te veel te bewegen overdag omdat je gewoon ook door moet met het werk en in de avond ben je dan zo gesloopt dat het me ook nog niet echt gelukt is mezelf te motiveren dan nog wat te gaan doen.
Reactie plaatsen
Reacties