De dag dat we in eerste instantie gehoopt hadden dat we weer naar werk en school zouden mogen al wisten we natuurlijk dat de kans heel erg klein was. Maar toch hadden we vooral gehoopt dat de kinderen weer naar school zouden mogen. Het is niet erg om zelf nog wat langer thuis te moeten werken maar voor de kinderen zou een beetje meer regulier ritme echt wel goed zijn. We gaan ons zeker wel redden ook nu en we maken er samen het beste van maar had het met name hen gegund dat de scholen weer open zouden zijn gegaan zodat ze al hun klasgenootjes weer zouden zien. Gelukkig heeft Lorenzo donderdag voor het eerst zijn klassenbeeld bel moment. Benieuwd hoe dat gaat zijn. Maar de week is dus weer begonnen en dat wel met een prachtig stralend zonnetje.
Elina zat al lekker aan haar huiswerk te werken toen ik naar beneden kwam. ‘Mama ik ben om 12:00 vandaag wel weer helemaal klaar met mijn huiswerk, mag ik dan weer met Evi spelen.’ Met haar afgesproken dat dit helemaal ligt aan hoe ze zich gedraaid en of ze alle brutaliteit achterwegen kan laten.
Nou dat bleek een onmogelijke vraag want mevrouw dacht mij nog geen half uur later al helemaal uit te gaan testen. Het kaas van haar broodje afhalen daar een grote bal van te draaien en toen ik zei dat ze die dan mooi in mocht leveren bij mij stopte ze hem snel in haar mond. Het klinkt misschien belachelijk streng maar ik wil niet dat ze spelen met het eten en als je blijkbaar zoveel kaas over hebt wat je niet nodig had bij het op eten van je broodje heb je te veel kaas gepakt. En natuurlijk van binnen vind ik het ergens ook wel een beetje grappig dat ze dat dan snel in haar mond stopt zodat ik het niet weg kan gooien maar het feit dat ze daarmee doel bewust mij uitdaagt en niet doet wat ik van haar vraag straf ik toch echt af en vind ik behoorlijk brutaal.
Toen Lorenzo om 8:35 nog niet beneden was toch maar eens boven gaan kijken. Lag hij nog heerlijk te snurken. Ik had hem graag laten slapen maar helaas werd hij direct wakker voor ik de slaapkamer deur weer dicht kon doen. Alleen is hij niet echt vrolijk uit zijn bed opgestaan bleek al snel. Alles ging kreunend en steunend, mopperend en met boze blikken. Hij had duidelijk nog wat last van een ochtendhumeur. Ik heb er maar niet al te veel aandacht aan geschonken, dat was naar mijn idee het beste. Ik denk dat hij gewoon nog even wakker moest worden. Hem alleen daar geholpen met zijn huiswerk als hij me gewoon om hulp vroeg. Uiteindelijk was hij om 11:00 al klaar met al zijn huiswerk dus ik geloof dat het wel goed is gegaan. En toen was ook zijn ochtendhumeur inmiddels wel helemaal verdwenen. Hij is lekker even naar Zapp Extra gaan kijken waar nu een extra schooltv programmering is voor de kinderen.
Elina haar huiswerk heeft wat meer tijd nodig gehad. Er zaten vandaag een paar extra lastige reken opdrachten bij. Zelfs voor mij was het lastig om het haar goed uit te leggen. Hoe maak je de stappen simpel. Ik kan haar het antwoord wel geven maar als ik dat op mijn manier uitreken is het anders dan zij op school leren en snapt zij nog niet hoe ik er aan gekomen ben. Ik merk wel vaker dat ze me echt glazig aan kijkt als ik rekensommen aan haar uitleg. Ik denk dat ik te ingewikkeld denk haha. Het is echt lastig om simpel te denken. Hoe maak je de stappen bij het rekenen klein genoeg zodat zij het ook zelf kan doen. Anders ben ik het steeds voor haar aan het doen en dat is ook niet de bedoeling.
In de ochtend had ik eerst een call met mijn musketiers. Het ging alleen niet helemaal soepeltjes. Eelco zijn telefoon had steeds een vastloper waardoor het niet lukte met 4 mensen tegelijk bij te kletsen. Tegen de tijd dat Eelco eindelijk mee kon doen had Josine het gesprek al verlaten omdat ze weer met het serieuze werk aan de slag moest. Eelco heeft net als mijn moeder nog steeds last van Corona. Vorige week was hij toch weer wat achter uit gegaan en ook nu moet hij nog steeds erg zuinig zijn op zijn energie. Het laat maar weer eens blijken dat Corona echt veel van iemand vraagt en het een hardnekkig virus is. Vanmorgen ook gehoord dat een man hier uit Velsen die vele Velsenaren kennen is overleden aan de gevolgen van Corona. Ik kende hem vooral als presentator van het politieke journaal in Velsen. Hij was bij alle raadssessies en vergaderingen om dit in beeld te brengen en vooraf en achteraf de diverse standpunten verder toe te kunnen lichten. Hij wist altijd de juiste vragen te stellen. Een sympathieke man die met zijn huiswerkbegeleiding ook vele kinderen heeft geholpen om betere schoolresultaten te behalen. Hij zal gemist worden door velen en ik wens zijn naasten ook heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies.
Vandaag stond ook een belletje met mijn leidinggevende op het menu. Het was goed om met elkaar te kunnen bespreken hoe het nu gaat. Gewoon eerlijk aan te kunnen geven dat het best lastig is om een goede balans te vinden in werk en privé mede doordat je er ook voor de kinderen moet zijn, we ook voor mijn schoonmoeder zaken moeten regelen zoals de boodschappen en ik toch ook wel zorgen heb om mijn moeder ondanks dat ze iets aan de betere hand is. Het houdt je toch bezig en alles kost gewoon meer energie. Dan is het fijn om vanuit je leidinggevende daar begrip voor te voelen, dat ze snapt dat je maar 40 % productiviteit hebt omdat je meerdere balletjes hoog moet proberen te houden. Dit was vrijdag ook al in een blog gezegd door onze gemeente secretaris maar ik voelde het nu ook duidelijk bij mijn leidinggevende. Vandaag had ik overigens wel nog een call van 15:00 tot 16:00 die ik liever niet wilde doen omdat ik op maandag altijd eerder vrij ben. Maar het paste echt even niet anders dus die tijd pak ik op een later moment wel even terug. Heb deze week ook weer een webinar op woensdag avond. Als ik die uren combineer dan kan ik vrijdag op goede vrijdag wellicht helemaal vrij nemen.
Vandaag moest ik ook even naar de autogarage. De volvo gaf gisteren aan dat de accuspanning laag was. Dat komt vast doordat we alleen maar korte stukje met die auto rijden nu. Eigenlijk zou Rick gewoon op de fiets naar zijn werk kunnen (hij werkt immers hier in IJmuiden), maar normaal heeft hij het excuus dat het dan lastiger is met de kinderen ophalen enzo. Maar ja die zitten nu al thuis. Nu heeft hij echter een ander excuus, zijn rem heeft hij overgezet gehad op de fiets van Lorenzo toen die twee weken geleden stuk was gegaan. En natuurlijk is een nieuwe rem zo besteld maar dat is er steeds bij ingeschoten. Maar als het goed is gaat hij dat nu wel doen. Vandaag heeft hij de chevrolet maar meegenomen. Maar toen ik dus even naar de garage was had ik een gemiste oproep. Zal je net zien. Het bleek een belletje vanuit de BSO te zijn. Dus we hebben de BSO juf maar even terug gebeld. De kinderen en ik konden het goed waarderen dat Jos even de moeite had genomen om te vragen hoe het gaat en of we ons nog vermaken. We doen genoeg samen dus de kinderen gaven ook aan dat ze de BSO wel missen maar dat ze zich ook nog wel vermaken.
Uiteindelijk had ook Elina haar schoolwerk redelijk op tijd af. Dus lekker naar buiten om weer te wave-boarden. En toen mijn laatste call klaar was hebben we samen besteed aan het maken/ kleuren van bloemen voor onze bloemenvrouw. Ik moet alleen nog even kijken of ik mijn vrouwtje nog iets duidelijker kan maken. De zwarte kleur valt weg als je van buiten af kijkt en dat is eigenlijk wel zonde. Want hij is juist bedoeld om er van buiten vrolijk uit te zien. Ik heb het idee van de Facebook Pagina heel Holland Plakt. Komen veel leuke ideeën vooruit. En aangezien ik niet wil dat de kinderen te veel achter hun Ipads zitten of voor de televisie is het voor hun ook een leuke afleiding om te knutselen.
Op facebook had ik vandaag ook een paar leuke herinneringen. 7 jaar geleden liepen we nog door een overvolle stad in Haarlem om levend Catan te spelen tijdens mijn vrijgezellenfeest. Wat hebben we een lol gehad. Liep ik dan met een paar roze lullen op mijn hoofd. Ik kan me de vreemde blikken van met name de oudere mensen en kleine kinderen die dag nog steeds herinneren. Het achter mijn rug om lachen en fluisteren. En wat hebben wij er een lol om gehad en veel plezier beleefd op mijn feestje. Tot die in de nacht nog dansend in de salsa bar.
Een andere herinnering is van Pasen van 5 jaar geleden. Samen met de hele familie bij mijn ouders en hotel Asteria. Daar komt ieder jaar een man die een showtje verzorgt voor de kinderen. Ze hebben er altijd de grootste lol gehad en wij konden er heerlijk eten. Dit jaar zouden we op 2de paasdag naar een strandtent gaan in Noordwijk, maar ja dat zit er natuurlijk niet in. Ik heb nog nooit geen Pasen gevierd met mijn ouders volgens mij. Zelfs toen ik nog bij de Animatie compagnie werkte en ik dus ook vaak dit soort weekenden moest werken op een camping probeerde ik te zorgen dat ik 1 van de paasdagen thuis zou zijn. Dan vroeg ik om een plaatsing vlak bij ons eigen huis. Zo heb ik ooit in Vierlingsbeek gezeten, vlak bij Helmond en in Arcen. Dit wordt dus mijn aller eerste Pasen waarbij ik het niet samen met mijn ouders vier. Het is noodzakelijk en geen grote ramp maar jammer vind ik het wel. Door dit soort herinneringen besef ik me vaak alleen nog maar meer hoe gezegend ons leven eigenlijk is. Hoe normaal we deze vrijheden en bijzondere momenten eigenlijk vinden. Het geeft het besef dat we wat vaker dankbaar mogen zijn voor ons bijzondere leven wat wij hier kunnen leiden.
Reactie plaatsen
Reacties